Bijna zijn hele leven lang stond onze gesprekspartner op de markt in Heerlen. Twee jaar geleden vond hij dat genoeg geweest en zette daar een punt achter. Nu ondersteunt hij zijn zoon Carlos met diens bedrijf ‘Happy Food’ in Heerlen. Een ondersteuning die inmiddels tot zijn hobby is uitgegroeid. Een nadere kennismaking met Cor Gubbels.
Wie is Cor Gubbels?
Ik ben op 22 november 1949 in Heerlen geboren. Ik woon mijn hele leven al in Heerlen, ik ben een ‘echte jong’ uit Schandelen. Inmiddels ben ik ruim 15 jaar getrouwd met Sonja.
Zoon Carlos is zijn oudste kind, in 1974 geboren en dus 42 jaar. Daarna, in 1977 is zijn dochter Chiara geboren, die tien jaar geleden, dus veel te vroeg, is overleden. Voor Cor een heel zware ervaring en een heel zware tijd in zijn leven waar hij het nu nog steeds moeilijk mee heeft.
Een jaar na de geboorte van Chiara, in 1978, is zoon Lucien geboren, die nu 38 is.
En zijn jongste dochter Kirsten is in 1987 geboren.
De kleinkinderen zijn opa’s trots: kleindochter Dewi van 7 jaar, kleinzoon Liano van 4 jaar, en kleinzoon Mingus van 7 jaar.
Je opleidingen?
“Na de lagere school heb ik de HBS gevolgd waar ik in 1969 met succes mijn eindexamen heb gehaald. Ook ben ik aan de opleiding ‘Praktijkdiploma Boekhouden’ begonnen. Maar door het vele werken en mijn voetballen is dat er verder bij ingeschoten. Na de HBS moest ik eigenlijk komen opdraven voor mijn militaire dienstplicht. Ik werd echter ‘buitengewoon dienstplichtig’ verklaard, in verband met ziekte van mijn vader en moeder.”
En toen ging je aan de slag op de markt?
“Ja, maar was helemaal niet de bedoeling. Ik zag het beroep van boekhouder helemaal zitten en dat was ook mijn doel. Het liep echter anders. Mijn vader (geboren in 1920) begon in 1938 met zijn werk op de markt in Heerlen. In 1972 overleed hij op 51-jarige leeftijd. In dat jaar heb ik zijn taken overgenomen en werd ik zelfstandig. In totaal heb ik ruim 50 jaar op de markt gestaan, waarvan ruim 40 jaar als zelfstandige.”
En dan komt de pensioengerechtigde leeftijd in zicht. Was het een moeilijke beslissing om te stoppen?
“Nee, in zijn geheel niet! Ik heb er geen moment spijt van gehad. De stap heb ik iets eerder genomen doordat Carlos met zijn eigen zaak begon en ik hem op de achtergrond zou gaan ondersteunen. Daarom ben ik iets eerder gestopt. Maar dat ik zou gaan stoppen stond al vast, ook al omdat ik medische klachten had aan mijn benen.”
Hoe heb je de tijd op de markt beleefd?
We komen hiermee bij een van de stokpaardjes van Cor Gubbels. Hij vertelt in geuren en kleuren. Over hoe het werken vroeger veel ontspannender was dan in de latere fase. Over het plezier dat ze hadden. Niet alleen met hun klanten maar ook met de collega’s onderling. Over hoe ze een auto, die was blijven staan en behoorlijk in de weg stond, met z’n allen optilden en voor de ingang van een groot winkelcentrum neerzetten, waarna de brandweer er nog aan te pas moest komen om dit op te lossen.
Maar het waren ook zware tijden, weet Cor Gubbels. “Op de marktdagen was ik ‘s nachts rond 3.00 uur al op de markt om alles op te bouwen. In de eerste jaren nog redelijk ontspannen, zoals al gezegd, maar later kregen wij ook op de markt te maken met de verslaafden. Toen werd het oppassen, zeker bij het opbouwen. Je kwam ogen te kort. Was je aan de ene kant bezig met het fruit, dan stalen ze aan de andere kant een zak met noten. Maar in die tijd was ik fit en snel, dus ontkomen was er toen niet bij voor die gasten. Later werd de sfeer iets anders en moest je wel oppassen dat het niet uit de hand liep omdat die gasten steeds agressiever werden. Maar ik kan je wel vertellen dat ik menig maal achter een verslaafde ben aangerend.”
Contact met klanten
“Van de andere kant was het contact met onze klanten en de andere marktbezoekers uniek. Tot op de dag van vandaag komen nog oude klanten van mij in de zaak van mijn zoon Carlos. Als ik daar dan ben is het natuurlijk oude herinneringen met elkaar ophalen. Ik heb er toch wel een geweldige tijd gehad, en ik heb alles gezien. Ook nog heel vaak Lex Nelissen ontmoet in de nachtelijke uren, dus waarschijnlijk dat hij daar zijn titel ‘nachtburgemeester van Heerlen’ aan te danken heeft… Hij herinnert zich in die context een leuke anekdote over iets wat zijn collega Jan Al overkwam, juist ja, die van de bananen! Lex Nelissen was een graag geziene gast, ook bij ons op de markt. Op een bepaald moment had iemand ‘s nachts zijn auto op de plek geparkeerd waar Jan Al zijn bananen moest uitstallen. Jan boos natuurlijk, dus schreef hij een briefje met het verzoek de auto niet meer op deze plek te zetten. Dit wel drie of vier keer achter elkaar, want die auto stond er steeds weer. Uiteindelijk was de maat vol voor Jan en liet hij alle vier de banden van de auto leeglopen. Bleek het om de auto van onze ‘nachtburgemeester’ te gaan.”
Hoe kijk je naar het totale verloop van de Heerlense markt?
“De ontwikkelingen op de markt werden steeds slechter. En het zijn niet alleen de politieke beslissingen die voor de achteruitgang van de markt gezorgd hebben, maar die zijn wel van doorslaggevende betekenis geweest. Neem de beslissing om markt te verplaatsen van het Wilhelminaplein naar de Bongerd. Toen is naar mijn idee het verval ingezet. Kijk nu maar eens, van de mooie markt is niets meer over. De marktkramen staan verspreid, uit elkaar getrokken. De politiek ging zich er steeds meer mee bemoeien. Ze kwamen met het verhaal dat de ooit zo succesvolle markt van Heerlen nu een sta-in-de-weg zou zijn, en toen zijn ze gaan rommelen. En zie nu het trieste resultaat van de markt in Heerlen. Van het voormalige visitekaartje is niets meer overgebleven. Het is een zielige aanblik. Maar er is ook bijna niets meer te verdienen, er zijn ook steeds minder opvolgers die op de markt willen gaan werken. De markt kwijnt nu langzaam weg. Dat komt nooit meer goed.”
Dus?
“Heel eerlijk? Ik mis het werken op de markt totaal niet! Ik werk nu bij en met mijn kinderen in het bedrijf van Carlos. En ja, ik ben op sommige dagen rond 6.00 uur in de winkel. Dat is nu eenmaal mijn biologische wekker. Maar ik ga dan in de ochtend weer weg om thuis bij Sonja te ontbijten. En ik maak geregeld een praatje met de klanten. Nieuwe mensen, maar ook nog oude klanten van de markt. En dat werken bij mijn kinderen is mijn hobby geworden.”
Hoe kijk je in het algemeen naar de stad Heerlen?
“Ik ben er trots op dat ik een Heerlenaar ben! Natuurlijk hebben wij als stad onze problemen, maar welke stad heeft die niet. Maar er worden op allerlei gebieden initiatieven genomen om er iets van te maken. En op cultureel gebied zijn er enorme positieve ontwikkelingen gemaakt binnen de stad Heerlen. Maar je hebt altijd mensen die moeten klagen en zeuren. Maar dan zelf initiatief nemen? Nee hoor, dat dan weer niet…”
Je bent ook al bijna je gehele leven actief bij de voetbalvereniging Sporting Heerlen, het vroegere SV Heerlen.
“Klopt. Ik heb tot mijn 27e actief gevoetbald maar moest er toen vanwege knieklachten mee stoppen. Daarna werd ik elftalleider, en vervolgens heb ik bijna alle functies binnen de voetbalvereniging wel bekleed. Nu ruim 40 jaar bestuurlijke functies, waarvan het laatste decennium als voorzitter.”
Je bent nu 67 jaar, en als voorzitter nog steeds actief bij je cluppie betrokken. Nooit eens overwogen om het rustiger aan te gaan doen?
“Natuurlijk wel, ook bij mij gaan de jaren spelen. Maar het is voor mij net een verslaving. Ik loop nu zo’n 60 jaar bij mijn vereniging rond. En je hebt er vriendschappen opgebouwd, leuke en minder leuke tijden meegemaakt, kampioenschappen maar ook degradaties, een enorme relatiekring opgebouwd. Kortom, het is een deel van mijn leven geworden. Maar de tijden veranderen. Wij hebben een vrij jong bestuur, iets dat ik zeer positief vind. Toch vragen ze mij ondanks mijn leeftijd om voorzitter te worden. De jeugd denkt anders. Is directer. Ik ben als voorzitter verbindend en vind dat je problemen altijd moet proberen op te lossen. En eerlijk gezegd voel ik mij in dit jonge bestuur thuis. Het gaat goed met de vereniging, sportief momenteel weliswaar iets minder. Ook dat hoort bij het spelletje. Maar als je bij ons de ontwikkelingen overall bekijkt dan ziet het er goed uit.
Volgend jaar vieren wij ons 100-jarig bestaan. Dat moet een mooi en groot feest worden. Zelf ben ik dan 60 jaar lid, maar onze oud-terreinmeester Frans van Caldenberg is nog langer lid, en ik denk ook nog enkele anderen. Dus de organisatie van die festiviteiten vergt nu veel extra aandacht.”
En je politieke carrière?
Die was van korte duur. Toen de problemen op de markt groter werden, mede door de politieke invloed, ben ik gevraagd om lijstduwer te worden van Hart Leers, een lokale partij in Heerlen. Uit boosheid heb ik dat toen gedaan, maar na de verkiezingen ben ik er ook mee gestopt.
En dan de vragen van ……
1. Karakter?
Vergevingsgezind, ik wil het voor iedereen goed doen. Ik heb ooit het advies gekregen om missionaris te worden omdat ik altijd in oplossingen denk. Maar ik kan ook lastig worden.
2. Levensmotto?
Carpe Diem, geniet van het leven.
3. Bewondering voor?
Mensen die het met andere mensen goed voor hebben, de mensen in de zorg. En voor de echte vrijwilligers.
4. Spijt van?
Nee, niet iets specifieks. Of het moet mijn voetballoopbaan zijn, ik was een verdienstelijke doelman en ben gewisseld tot veldspeler, waarschijnlijk had ik meer uit een loopbaan als doelman kunnen halen.
5. Angst voor?
Voor niets of niemand.
6. Hobby’s?
Voetbal, mijn kinderen helpen bij Happy Food, en mijn kleinkinderen Dewi, Liano en Mingus.
7. Ambities?
Ik ben tevreden met hetgeen ik heb en hoe het nu gaat.
8. Ultieme doelstelling?
Gezond oud worden samen met mijn echtgenote Sonja.
9. Slechte eigenschap?
Te goedgelovig, en te snel medelijden met mensen hebben.
10. Krijg inspiratie van?
Het enthousiasme bij andere mensen.
11. Boek of film?
Film, de film die ik het laatst heb gezien is ‘Gooise vrouwen’.
12. Avondje stappen of etentje?
Allebei.
13. Bier, water of wijntje?
Biertje.
14. Wie zijn uw voorbeelden?
Mijn vader, hij was een harde werker en ik heb veel van hem geleerd.
Op sportief gebied: Johan Cruyff.
15. Wat zou u absoluut nog eens willen doen?
Niets, ik heb een rijk leven gehad, ben een gelukkig mens. Ik heb alles in mijn leven meegemaakt en voel mij heerlijk met hetgeen ik doe.
16. Waar zien wij u over 10 jaar?
Nog altijd in Heerlen met mijn Sonja.
Dan roept zijn plicht als opa. Cor Gubbels moet zijn kleinkind ophalen die, zo verteld opa vol trots, volgend jaar de communie doet.
En op de valreep, weer die trotse opa: zaterdag met de kleinkinderen naar Sinterklaas. Bij zijn voetbalcluppie Sporting Heerlen natuurlijk, waar anders.