'Heerlen Laat Los' over Arend van der Heijden, initiatiefnemer Caritas045
Onlangs verscheen een leuk artikel van de hand van Carole Meijers in haar project ' Heerlen Laat Los ' over Arend van der Heijden. Arend is initiatiefnemer van Caritas045, kok bij het Parkstad Limburg Theater Heerlen en 'bijzondere Heerlenaar'.
Carole Meijers is freelance fotograaf en werkzaam in de reclame-, bedrijfs-, portret-, product-, architectuur- en reportagefotografie.
Onderstaand het stuk over Arend van der Heijden, die na met verschillende theatergroepen over de wereld gereisd te hebben nu sinds 11 jaar in Heerlen woont en hier onder andere het project Caritas045 opstartte om iets te doen tegen armoede en eenzaamheid.
Begin dit jaar werd hij benoemd tot 'bijzondere Heerlenaar'.
"Ik ben geboren in Helmond, maar daar heb ik maar 1 jaar gewoond. Ik heb op veel verschillende plekken gewoond. De meeste tijd van mijn leven heb ik doorgebracht in Eindhoven, Breda en Antwerpen. Met verschillende theatergroepen heb ik over de wereld gereisd, waarvan 10 jaar met theatergroep Dogtroep. Door Theater Heerlen werd ik op een bepaald moment gevraagd als kok voor het theater en voor Cultura Nova. Dat heeft ertoe geleid dat ik al 23 jaar een bezoek breng aan Heerlen. Naast mijn werkzaamheden voor het Theater maak ik ook chocolade voor mijn bedrijf Brick Of Raw Chocolate. Sinds 11 jaar woon ik in Heerlen, maar omdat mijn familie hier niet woont had ik nooit echt een band met de stad. Wel vond ik de mensen altijd heel vriendelijk en gastvrij, heel anders dan in andere steden.
Op 17 juli 2016 stierf mijn vader. Destijds kreeg hij de laatste sacramenten van een priester. Ik geloof in god. Ik ben écht niet gelovig opgevoed, maar op dat moment sloeg er een vonk over. Ik dacht: Potverdorie, ik wil eigenlijk iets doen voor mensen. In een gesprek met de priester gaf hij aan dat er heel veel armen en eenzamen zijn. Op dat moment besloten we om voor deze mensen te gaan koken. Samen met de priester van Helmond ben ik in 2016 gestart met Caritas0492. In eerste instantie was Caritas bedoeld om mensen te voorzien van een maaltijd, maar daarnaast ook tegen eenzaamheid. Samen eten zorgt voor ontmoeting, mensen kunnen met elkaar praten en als er problemen zijn dan wordt dit opgepikt. In mijn werk voor Caritas ligt écht mijn passie en mijn hart.
Op 17 juli 2019 stierf mijn schoonvader, op de verjaardag van mijn vader. Mijn schoonvader heeft voor zijn dood aan mij gevraagd of ik niet in overweging wilde nemen om Caritas in Parkstad op te zetten. In oktober 2019 heb ik Caritas045 opgericht. We zijn gestart in Het Juphuis.
Vanwege corona zijn we in april 2020 begonnen met Caritas To Go in de kerken van Heerlerheide en Heerlerbaan, later zijn we ook in Kerkrade gestart. Op dit moment zijn we actief in het centrum van Heerlen en in Chevremont in Kerkrade. In Heerlen kunnen mensen de maaltijden ophalen in de kerk Franciscus van Assisi aan de Laanderstraat. Amber-Helena Reisig bezorgt samen met een aantal andere vrijwilligers maaltijden aan de deuren.
Cartias045 is ontzettend gegroeid. Op dit moment verzorgen wij vijf dagen in de week eten. Eind juli hadden we meer dan 20.000 mensen te eten gegeven! Begin dit jaar ben ik benoemd als ‘bijzondere Heerlenaar’ door burgemeester Emile Roemer. Dit vond ik bijzonder eervol, maar het gaat om de mensen.
Er zijn nog veel meer plannen voor Caritas in de toekomst. In de toekomst willen we met Caritas vooral teruggaan naar de basis, dat mensen elkaar kunnen ontmoeten en er voor elkaar kunnen zijn. De vrijwilligers maken altijd een praatje met de mensen en weten wat er speelt onder de mensen. Als we te groot worden, dan worden we een machine en dat mag niet gebeuren. Het contact mag nooit verloren gaan. Ook bij Caritas To Go is het kleine praatje belangrijk en aanvoelen of mensen meer nodig hebben.
Op de lange termijn wordt Heerlen best een mooie stad. Op dit moment vind ik het met vlagen best een trieste stad door de leegstand, maar dit heeft te maken met het tijdsbeeld waar we ons nu in bevinden. Een mooi initiatief vind ik de Stadstuin Heerlen en Maankwartier Heerlen is een mooi gebouw, het zorgt voor cache. Industriële steden zoals Heerlen hebben een grote aantrekkingskracht op mij. Het heeft ook charme als een stad niet af is of als de afbraak zichtbaar is. Dat vertegenwoordigt dat een stad niet alleen uit mooie dingen bestaat, maar ook uit minder mooie dingen.
Volgens de Indiase geneeswijze Ayurveda dat ik heb gestudeerd kun je pas opnemen, werkelijk iets begrijpen als je ook kunt loslaten. Dit principe is ook van toepassing op smaak. Ik pas het toe in de maaltijden van Caritas. Er zijn zes smaken: drie smaken voegen iets toe aan het lijf en drie smaken voeren af. Dat is het leven en dat is tijdloos. Als je dat begrijpt, dan kijk je ook anders naar plekken en naar mensen. Alles heeft een waarde. Een hand nemen en een hand geven. Het is al jaren een drijfveer voor mijn werkzaamheden. Dit principe kun je ook toepassen op Heerlen. De afbraak vertegenwoordigt ook het vergankelijke.
In de toekomst hoop ik dat de gemeente Heerlen en burgers doorgaan met het ontwikkelen van de stad. Dat de stad meer gaat bruisen en dat mensen die niets hebben elkaar kunnen ontmoeten en elkaar inspireren, zodat zij een beter leven krijgen. Met Caritas werken we hier hard aan.
Wat ik mis zijn de leuke wandelroutes en de sfeer. Het zou daarnaast mooi zijn als er stadstuinen zouden komen op de daken in Heerlen. Heerlen is een heel groene stad en ligt in een mooie omgeving, maar de stad is nog niet af. Alles loopt door elkaar. Heerlen zou één geheel moeten vormen.
Heerlen moet een tegenhanger worden van een historische stad, zoals bijvoorbeeld Maastricht. Niet als historische stad, maar als industriële stad met veel culturele initiatieven en met veel burgerinitiatieven. Ik hou ervan als iets niet lijkt te lukken en het uiteindelijk toch lukt. Als je iets maakt of organiseert moet er altijd een rebel in het gezelschap zijn om te blijven triggeren. Dat geeft het vuurtje dat je nodig hebt om zaken voor elkaar te krijgen. Het is belangrijk dat het vuurtje blijft branden, ook voor Heerlen.
Door mijn werk voor Theater Heerlen heb ik een binding met de stad gekregen, maar door mijn werk voor Caritas is mijn binding met de stad vertienvoudigd.
Door mijn werk voor Theater Heerlen heb ik een binding met de stad gekregen, maar door mijn werk voor Caritas is mijn binding met de stad vertienvoudigd. Ik leerde namelijk veel mensen kennen. Ik zag dat er veel armoede en eenzaamheid was. Ik zag de verschillen tussen mensen en de verschillen ontstaan door de plek waar ze vandaan komen.
Ik vind het hier leuk, de stad doet iets met mij ondanks dat ik op veel verschillende plekken heb gewoond en veel steden heb aangedaan. Ik voel me dus zeker een Heerlenaar. Laatst realiseerde ik me ineens: Ik word hier oud."