Donderdag 1 februari speelte Holland Baroque “Que l’amour: Brel & Rameau”.
Op het podium van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen vindt dan een ontmoeting plaats tussen twee muzikale coryfeeën: Jacques Brel en de 18e eeuwse Franse componist Jean-Philippe Rameau.

Tussen deze grootheden gaapt een gat van 250 jaar muziekgeschiedenis en toch vinden Brel en Rameau elkaar in uitersten. In muziek vol verlaten eenzaamheid, heftige uitgelatenheid, liefde, geluk en onvervuld verlangen. Ook ritmiek, harmonie en atmosfeer rijmen wonderbaarlijk.

De veelzijdige sopraan Claron McFadden vertolkt Brels chansons. Holland Baroque, met klavecinist Lars Ulrik Mortensen, pakt uit met een grootse orkestbezetting, theatrale elementen en barokke arrangementen.

Idee

Het begon bij een chanson van Brel die klinkt als een dubbelganger van een dans van Rameau. Op zich niet zo verwonderlijk: een harmonisch schema kan wel eens vaker doubleren. ‘Au printemps’ van Brel en de ‘Tambourin’ van Rameau rijmen wonderbaarlijk. Ritmiek, harmonie, atmosfeer, alles komt overeen. Zo werd de idee geboren.

Overeenkomsten tussen Brel en Rameau

Tussen Rameau en Brel zijn meerdere paralellen te ontdekken. Brel gebruikte achttiende-eeuwse instrumenten, zoals het klavecimbel en orgel in ‘Sans Exigence’. Dit kwam waarschijnlijk door de revival van de oude muziek in de jaren zestig.
Rameau op zijn beurt klinkt vaak ‘Brelliaans’. De opening van zijn concert ‘Scène funèbre’ heeft een verlaten eenzaamheid die Brel als gegoten past. Maar ook de uitgelatenheid van bijvoorbeeld ‘Orage’ uit Rameau’s opera Platée gebruikt Brel op zijn beurt regelmatig. Luisterend naar Brels muziek bleek de orkesttraditie en instrumentatie, zoals die vorm krijgt bij de 18e-eeuwse Rameau, opnieuw te bestaan bij de 20e-eeuwse Brel. Aan het einde van de avond zijn Rameau en Brel vrienden voor het leven geworden. Een avond waarin liefde, geluk en onvervuld verlangen doorklinken.

Orkestraties

François Rauber (1933-2003) maakte de laatste twintig jaar van Brels leven de orkestraties van zijn chansons. Het was Rauber die Brel overhaalde niet meer met zijn gitaar op te treden. Hij zag geen groot talent in Brels gitaarspel en toen Brels gitaar ingeruild werd voor een volledig klassiek orkest kon Brel zich focussen op zijn expressieve voordracht.
Zo kennen we hem nu ook nog: staand achter een kale microfoon met een intense blik het publiek in kijkend. Zijn arrangementen zijn via de compositieleer van Debussy, Berlioz, Gounod en Gluck terug te voeren naar de compositietechniek van Rameau. Ze zijn uitbundig, gevuld met ingenieuze vondsten en versterken altijd de tekst. Holland Baroque heeft op basis van de arrangementen van Rauber eigen orkestraties gemaakt naar de bezetting van deze avond.

Bezetting

Het orkest speelt in een extra grote bezetting van 34 spelers waarin de vaste spelers van Holland Baroque worden versterkt door studenten van het Koninklijk Conservatorium Den Haag.

Holland Baroque

Holland Baroque is een internationale hotspot voor nieuwsgierige muziekliefhebbers. Als vrije geest in de wereld van de oude muziekensembles doet Holland Baroque precies waarvoor het op handen wordt gedragen: laten horen dat oude tradities nieuwe verhalen vertellen. 2018 – we zijn begonnen!

Concerten

Donderdag 1 februari 20:00 uur, Parkstad Limburg Theater Heerlen.
Klik hier voor kaarten.