Onze gast vandaag is Kelly Regterschot. De afgelopen weken veelvuldig in het nieuws geweest: te samen met 3 collega’s weggestuurd als wethouder in Landgraaf ten gevolge van de herindelingsperikelen van Landgraaf en Heerlen, om vervolgens benoemd te worden tot nieuwe directeur van IBA Parkstad. Daarbij is ze VVD-kandidate voor de Tweede Kamer. Tussen haar (campagne)activiteiten door maakt ze tijd vrij voor een interview.
Wie is Kelly Regterschot?
“Op 22 februari 1975 geboren in Heerlen, in de toenmalige Vroedvrouwenschool, en getogen in Landgraaf. Inmiddels 3 jaar getrouwd met Anton, een echte ‘Hollander’, in totaal zijn wij 9 jaar samen. Samen hebben wij twee kinderen, Joep van 5 en Kas van 3 en wij wonen met ons gezin in Rimburg.”
Opleidingen?
“Basisschool De Harlekijn in Landgraaf. Vervolgens heb ik mijn diploma VWO gehaald op het Bernardinuscollege in Heerlen om aansluitend Planologie te gaan studeren in Nijmegen. Dat heb ik maar 1 jaar gedaan, de stad Nijmegen was ontzettend leuk en interessant maar de universiteit was dat op dat moment minder. Na dat ene jaar ging ik Ruimtelijke Ordening en Planologie studeren aan de HTS in Utrecht. Nadat ik deze opleidingen succesvol had afgerond ben ik aan de slag gegaan bij een ingenieursbureau en daarna bij de gemeente Den Haag. Naast mijn werk in Den Haag heb ik, in deeltijd, de opleiding Sociale Geografie (afstudeerrichting Economische Geografie) aan de Universiteit van Utrecht afgerond.”
Dan naar je maatschappelijke loopbaan.
“Tot 2001 heb ik als planeconoom gewerkt bij ingenieursbureau Tauw in Utrecht. Daar had ik ook al stage gelopen en mijn afstudeerscriptie geschreven. Vervolgens trad ik in 2001 bij de gemeente Den Haag in dienst. Ook daar startte ik als planeconoom, om vervolgens projectleider en later ook nog stadsdeelmanager Bouw- en Woningtoezicht te worden voor het stadsdeel Segbroek (ongeveer 55.000 inwoners). Tot slot heb ik gewerkt als senior beleidsadviseur voor burgemeester Van Aartsen. Een veelzijdig carrièrepad, waarin ik aan bijzondere projecten heb kunnen werken.
In 2012 besloten Anton en ik dat we (terug) wilden verhuizen naar Limburg. Inmiddels hadden we daar al een huis, en nadat het huis in Den Haag verkocht was, zijn we in de zomer met onze (oudste) zoon en onze spullen naar Landgraaf (terug)gekomen. In het najaar van 2012 kon ik aan de slag als programmamanager voor het Wijkontwikkelingsplan Donderberg in Roermond. En tegelijkertijd werkte ik als fractie-assistent voor de VVD Statenfractie Limburg. In april 2014 ben ik gestart als wethouder in Landgraaf.”
Wanneer wist je dat je de politiek in wilde gaan?
“Dat was sinds 2012 toen ik ging werken als fractie-assistent van de VVD Statenfractie Limburg. Ik was al jarenlang lid van de VVD, maar niet heel actief. Door het werk bij de Statenfractie raakte ik meer betrokken en zeker steeds meer geïnteresseerd in de politiek. In Landgraaf ben ik toen ook actiever geworden in de gemeentepolitiek en heb ik meegeschreven aan het verkiezingsprogramma 2014. Ik stond in 2014 op de derde plaats voor de gemeenteraadsverkiezingen. Na de verkiezingen werd al snel duidelijk dat de VVD een rol zou gaan spelen in de coalitie en heb ik mij kandidaat gesteld als wethouder. En na de onderhandelingen ben ik van start gegaan als wethouder met de portefeuille Economische Zaken (waaronder toerisme en recreatie), Verkeer en vervoer, Wonen, Accommodatiebeleid en IBA. Een mooie uitdaging die ook aansloot bij mijn opleidingen.
Ik ben direct aan de slag gegaan met het vergaren van dossierkennis, want ten opzichte van de andere wethouders en gemeenteraadsleden had ik een ‘Landgraafse’ kennisachterstand. Maar het duurde nog wel even voordat ik werd geaccepteerd. Doordat ik 20 jaar buiten Limburg had gewoond zag men mij als wethouder van buiten. Terwijl mijn roots, in Landgraaf, bij mij diep geworteld zaten/zitten. Mijn ouders en veel familieleden wonen nog steeds in Landgraaf. Ik heb me voor mijn gevoel dan ook extra moeten bewijzen, maar dat was direct ook de uitdaging van deze boeiende baan.”
Op een gegeven moment stond je bekend als de wethouder met een uitstekende dossierkennis, je doortastende optreden en je wijze van communiceren. Maar waar is het dan mis gegaan?
“Allereerst dank voor het compliment. Het ging mis op het dossier rondom de herindeling van Landgraaf en Heerlen. Er zijn twee onderzoeken uitgevoerd die de verschillende vormen van samenwerken in de regio hebben bekeken. Uit die onderzoeken kwam naar voren dat herindeling zowel de gemeente Landgraaf als de gemeente Heerlen het meeste zou kunnen opleveren. De gemeenteraad van Landgraaf had het College de opdracht gegeven deze onderzoeken uit te voeren.
Het College was in het begin eensgezind. Er werd dan ook hard gewerkt aan dat dossier. De afspraken die binnen de coalitie bij aanvang van de periode in 2014, over dit onderwerp zijn gemaakt, zijn in mijn ogen geschonden. Het herindelingsvoorstel voor een fusie tussen Landgraaf en Heerlen werd van tafel geveegd met 15 stemmen tegen en 10 stemmen voor. Helaas, en het zittende college moest een behoorlijke teleurstelling verwerken. Later die week is er een aparte raadsvergadering uitgeroepen. In de tussentijd had de Provincie kenbaar gemaakt dat zij het proces rondom de herindeling zouden overnemen. Op vrijdag 20 januari zijn vier van de vijf zittende wethouders, waaronder ik dus, met een motie van wantrouwen, ingediend door coalitiepartner CDA, naar huis gestuurd.”
En dan?
“Dan zit je van de ene op de andere dag thuis. Je bent kwaad, je voelt je bedonderd en je bent teleurgesteld. In de politiek, zeggen ze wel eens, heb je geen vrienden. Je denkt niet dat dit per se zo is, maar op dat moment geloofde ik dat dus inderdaad. Mensen met wie je 3 jaar lang aan dezelfde kar hebt getrokken, laten je in de steek. Dat is voor mij lastig te verteren. Mensen die keihard hebben gewerkt, en die dat werk deden met de intentie om Landgraaf beter te maken, moesten ineens direct met hun werk stoppen. Zitten werkeloos thuis, en de gemeente ligt stil. Zo maar, van de ene op de andere dag.”
Wat heb je hieruit geleerd ?
“Dat de politiek een harde leerschool is. Dat je mensen wel voor, maar niet in het hoofd kunt kijken. Wij zaten er niet voor ons zelf, maar voor de inwoners van onze gemeente. Maar goed, de kwaadheid is inmiddels minder geworden, maar de wrange smaak en teleurstelling is er nog altijd en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Het zou te makkelijk zijn om dit voorval af te doen als een leermoment; nee daarvoor had het slot op mij (en drie andere collega’s) een te grote impact.
En ik hoop dan ook dat het initiatief dat genomen is vanuit de Provincie, om toch te komen tot een mogelijke fusie, zal slagen. Ik sta er nog steeds achter dat alleen samenwerken in deze regio niet voldoende is, voor de groei van de regio, en de positie binnen Limburg en Nederland.”
Dan zit je na 3 jaar hard werken thuis, je voelt je leeg en in de steek gelaten. Dan is daar toch weer een nieuwe uitdaging, je werd benoemd tot directeur van IBA (Internationale Bau Ausstellung) Parkstad…
“Dat klopt, het was bekend dat Guido Derks (huidige directeur IBA) naar de Provincie zou vertrekken en dat er daarom een vacature was. De termijn om te solliciteren was nog niet verlopen, en collega’s en relaties gaven aan dat ze die baan wel bij mij vonden passen. Dat zet je aan het denken. Uit hoofde van mijn functie als wethouder was ik nauw betrokken bij IBA. Een proces van transformatie voor deze regio dat heel belangrijk is, en daarnaast past het precies bij mijn opleidingen. Na afloop van het proces van sollicitatie, waarbij de aandeelhoudersvergadering van IBA een doorslaggevende stem had, kreeg ik te horen dat ik benoemd was tot directeur van IBA. De argumentatie daarbij was dat de organisatie mij de meest geschikte kandidaat vond op basis van mijn competenties, kennis van de regio en bestuurlijke ervaring om de koers van IBA Parkstad voort te zetten.”
Wat ging er door je heen?
“Wat denk je?! Ik was en ben nog steeds dolgelukkig. Je moet nagaan, op 20 januari word je weggestuurd en niet lang erna heb ik weer een pracht van een nieuwe uitdaging. Mooi toch? En de positieve reacties en felicitaties, die waren hartverwarmend en gaven mij een boost. Ik verheug mij dan ook enorm om aan de slag te gaan bij IBA.
Reactie van voorzitter Ralf Krewinkel: de benoeming van Kelly is een prima keuze, zij kent de regio goed en zal als directeur IBA de ingeslagen wegen volgen. Zij is de verbinder die de IBA naar 2020 toe nodig heeft om de hooggestemde verwachtingen met projecten in te lossen. Kelly Regterschot wordt gezien als een van de drijvende krachten achter de uitverkiezing van Parkstad tot `s werelds beste toeristische bestemming.
Maar dan zijn er nog de landelijke verkiezingen op 15 maart aanstaande. Jij staat op de lijst van de VVD op plaats 47, wil je ons vertellen hoe dit is gegaan?
“Ruim een jaar geleden ontving ik van de VVD een bericht per mail waarin stond dat ik mij kon aanmelden als kandidaat voor de Tweede Kamer. Dat was een uitdaging voor mij, niet zozeer op de korte termijn maar mogelijk wel voor de lange termijn. Ik heb er een tijdje over lopen denken of ik mij zou aanmelden of niet. In overleg met het thuisfront heb ik dat vervolgens gedaan. Spannend was het direct.”
En?
“Ik ontving bericht dat ik uitgenodigd was voor een assessment voor een dag. En dat is schijnbaar zo goed verlopen dat ik nog enkele gesprekken heb gehad om vervolgens de topkadertraining te doorlopen. En medio november kreeg ik het bericht dat ik op de lijst van de VVD stond, hetgeen niet voor iedereen gold die het assessment had ondergaan. En wel op plek 47. Voor een nieuwkomer is dat natuurlijk echt iets om trots op te zijn.
Natuurlijk was ik blij en verrast. Maar mijn prioriteit was mijn wethouderschap en de doelen die wij voor ogen hadden voor Landgraaf. Inmiddels ben ik druk aan het campagne voeren. Mijn auto heb ik laten bestickeren, de posters zijn opgehangen en de banners ook. We flyeren in verschillende buurten in de regio Parkstad. Er zijn tal van debatten, discussiemiddagen en wat al niet meer om te bezoeken. Campagne voeren is leuk en ik doe het graag, maar er is ook een keerzijde waarvan ik nooit verwacht had dat ik deze zou meemaken. Ik sta ook veel op de sociale media tijdens mijn campagne, en als je ziet welke reacties je krijgt, niet normaal.” Ter illustratie laat zij enkele reacties zien, inderdaad ronduit triest en smakeloos zoals mensen haar als kandidaat voor de Tweede Kamer wegzetten.
Maar hoe is jouw visie?
“Ik vind het belangrijk dat je geen verwachtingen gaat wekken die je niet kunt waarmaken. Beloftes doen over zaken die je gaat oplossen vind ik daarom ook maar leeg en nietszeggend. Ik vind het belangrijk dat een regio goed vertegenwoordigd is in Den Haag. En dat geldt zeker voor een regio als Parkstad. Alleen als regio’s vertegenwoordigd zijn, kunnen de lijnen ook echt gaan werken en kun je iets betekenen voor die regio. Zoals ik eerder al heb aangegeven, ik ben een ‘meisje’ van Parkstad dat deze regio en provincie wil vertegenwoordigen in Den Haag. Dat wil ik uitstralen, en geloof hebben in mijn ingeslagen weg richting Den Haag.”
Hoe schat je je kansen in?
‘Het is natuurlijk een mooie droom voor de VVD om 47 zetels te halen! Persoonlijk ga ik er niet vanuit dat ik meteen in de Tweede Kamer kom. Om gekozen te worden op voorkeursstemmen is echt heel lastig, dat lukt maar enkelen, die daarmee een hele prestatie leveren. Ik hoop dan ook dat de regio toch wil laten zien hoe belangrijk mensen het vinden dat er kandidaten naar voren geschoven worden uit de regio. En dat kan door een voorkeursstem op een kandidaat uit te brengen. We wachten de ontwikkelingen af, ik ben er hard voor aan het werk. Het is immers bijna 15 maart.”
Indrukwekkend is de lijst van activiteiten waar je mee bezig bent en nog voor ogen hebt, je ambities. Hoe vind je de balans tussen werk/carrière en gezin?
“Door jezelf te blijven, ik ben wie ik ben! Alert blijven, luisteren naar de signalen die anderen je geven, de balans zoeken in je functioneren en regelmatig reflectiemomenten nemen.”
Dan de vragen van …..
1. Karakter?
Ik heb een stevig karakter, rechtvaardig, open en met een knipoog.
2. Levensmotto?
Geef elkaar de ruimte en probeer van elke dag te genieten.
3. Bewondering voor?
Voor mensen die wij (misschien) niet kennen en die ondanks hun moeilijke situaties het toch weten te rooien, en positief in het leven staan! Daar heb ik bewondering voor.
4. Spijt van?
Nergens van. Voor mij is spijt hebben, zonde van de tijd.
5. Angst voor?
Dat ik in mijn leven te weinig tijd krijg om alles te kunnen doen wat ik zou willen doen!
6. Hobby’s?
Mijn vrijwilligerswerk bij ‘t Bakkes in Rimburg, carnaval vieren met De Wespelle in Rimburg, tennissen bij tennisvereniging Ubach over Worms. Ook klus ik in mijn vrije tijd graag met mijn man aan huis en tuin. Dit alles natuurlijk met de kinderen erbij!
7. Ambities?
Volop, en de richtingen ……?
8. Carnaval of wintersport?
Heel duidelijk, carnaval!
9. Slechte eigenschap?
Ongeduldig.
10. Schouwburg, boek of film?
Schouwburg, waarbij de verrassing van sommige voorstellingen heel bijzonder is. Ook kindervoorstellingen bezoeken we regelmatig. Het is leuk om te zien dat de kinderen het zo leuk vinden, en daarmee wordt cultuur laagdrempelig voor kinderen.
11. Avondje stappen of etentje?
Etentje, en dan liefst Italiaans.
12. Bier, water of wijntje?
Bier. En dan liefst een sjoes, lachend, dat kennen ze in Holland niet.
13. Wie zijn je voorbeelden?
Op mijn ouders ben ik trots, ze zijn er allebei nog en ze hebben me veel geleerd van en over het leven!
14. Krijg inspiratie van?
Van mensen met bijzondere ideeën.
15. Wat zou je absoluut nog eens willen doen?
Verre reizen maken, ‘kijken’ in de wereld. Zoals in Zuid-Afrika, Azië of IJsland.
16. Ultieme doelstellig?
Samen met mijn gezin gelukkig zijn en blijven!!!!!
17. Tot slot, waar zien we je over 10 jaar?
Na kort denken, zegt Kelly dat ze niets plant, om vervolgens dan lachend te antwoorden: “Laten we met een vrolijke noot afsluiten: als eerste vrouwelijke minister-president in het torentje”. Waarvan akte!
Vandaag spraken wij met Kelly Regterschot uit Landgraaf, iemand die bruist van energie, die een schat aan levenservaring heeft maar ook volop ambities heeft. Wij leerden haar kennen als iemand die niet haatdragend is, integendeel; zij is niet snel uit het veld te slaan. Die naast haar man Anton en zoontjes Joep en Kas ook tijd zoekt en vindt voor andere sociale contacten. Zo werd zij onlangs buddy van een vluchtelingengezin in Landgraaf.
Er stellig van overtuigd dat wij nog veel van Kelly Regterschot gaan horen wensen wij haar dan ook veel succes toe met alles wat zij gaat doen.