Vandaag een ontmoeting met de oud-directeur van het CAD (Centrum voor Alcohol- en andere Drugsproblemen), oud-wethouder van Heerlen, maar ook oud-speler van Roda JC. Onze gast van vandaag, Fred Gillissen.
Wie is Fred Gillissen?
Ik ben 72 jaar geleden geboren in Rimburg. In 1970 ben ik getrouwd met Margret, dus nu 46 jaar. Samen hebben wij 2 kinderen, dochter Tanja en zoon Dirk. We hebben ook 3 kleinkinderen, Rory (12) met als hobby turnen. Renske, kleindochter, begonnen met voetballen bij S.V. Marvilde in Veldhoven (zij heeft waarschijnlijk de genen van haar opa). En de jongste,Isa, het kind van onze zoon, speelt harp.
Mijn zoon is werkzaam als osteopaat en heeft twee praktijken. Een in Valkenburg en een in Heerlen, in het voormalig kerkje in Bekkerveld (gezondheidscentrum). Hij woont in Lanaken, en mijn dochter woont in Veldhoven.
Conclusie , we zitten met een heel trotse opa aan tafel.
Uw opleidingen?
Na de lagere school ben ik naar de Mulo gegaan in Lauradorp. Vervolgens heb ik als justitieambtenaar 2 jaar procesrecht gedaan in Utrecht, en op mijn 28ste ben ik gaan studeren aan de sociale academie Markendaal in Breda, richting maatschappelijk werk (HBO). In 1979 heb ik nog een parttime opleiding in Amsterdam gevolgd, richting systeemtherapie, supervisie en organisatieleer (Post HBO), en in 1993 het eerste deel van een MBA-opleiding.
Uw maatschappelijke loopbaan?
Op mijn 17e, na de Mulo, ging ik bij het kantongerecht Heerlen werken. Op mijn 24ste ben ik naar Bergen op Zoom gegaan waar ik bij de griffie aan de slag ging. Na 12 jaar werken bij Justitie was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ik aanvaardde een baan als maatschappelijk werker in Etten Leur, en in 1977 solliciteerde ik bij het CAD in Heerlen waar ik werd aangenomen. Na twee jaar werd ik daar regio-manager, en vanaf 1991 directeur. Dat ben ik gebleven tot mijn pensioen.
Daarnaast heb ik ook nog 6 jaar gevoetbald bij RBC. Twee jaar als prof en de overige jaren als amateur. Voorafgaand aan de tijd bij RBC heb ik ook 4 jaar als prof gespeeld bij Roda JC.
Hoe kijkt u naar de huidige opvang van mensen met alcohol- en andere drugsproblemen?
Die kun je niet vergelijken met de jaren tachtig en negentig. Toen wij begonnen lagen de verslaafden en daklozen vooral op straat en was er veel drugscriminaliteit. Er was toen geen nachtopvang. Ook werd er niet zoals nu methadon verstrekt, en was het niet mogelijk om via het CAD (thans Mondriaan) op doktersadvies heroïne te krijgen zoals dat sinds 2000 wél mogelijk is. Het is tegenwoordig allemaal veel beter gekanaliseerd door adequate voorzieningen. In vergelijking met destijds is het probleem minder zichtbaar. Door de jaren heen veranderde de doelstelling van de verslavingszorg ook, van afkicken naar het creëren van sociale stabiliteit in het leven van de verslaafde.
Zag u uw werk als beroep of als roeping?
Als een uitdaging. Tijdens mijn hele carrière heb ik mijn werk steeds met veel plezier gedaan. Ondanks het feit dat ik regelmatig voor boze burgers heb gestaan als we weer ergens nieuwe huisvesting moesten zoeken.
Dan even iets heel anders, hoe wordt iemand wethouder?
Na mijn pensioen had ik tijd voor een van mijn grootste hobby’s: wandelen. En ik had net een wandeling naar Santiago de Compostella achter de rug toen ik in 2010 een telefoontje kreeg van Jack Pepels. Jack was de voorzitter van de Ouderenpartij in Heerlen. Na de verkiezing mocht de Ouderenpartij in combinatie met D66 een wethouder leveren. En hij vroeg mij of ik deze functie wilde gaan bekleden. Mede omdat ik voldoende bestuurlijke ervaring had, en veel contacten met gemeentes vanuit mijn vorig werk. Na gesprekken met vrienden en bekenden waarin mijn twijfels over het wethouderschap werden weggenomen, heb ik deze uitdaging aangenomen. En ik heb er tot op de dag van vandaag geen spijt van, ik heb dit met heel veel plezier gedaan.
We kunnen niet voorbijgaan aan uw sportieve verleden, waarin voetbal een grote rol heeft gespeeld…
Klopt. Mijn roots liggen in Rimburg. Daar ben ik ook begonnen met voetballen. In 1964 gingen wij met een groep van 22 man uit Rimburg in een klein busje naar Schotland om daar 3 wedstrijden te spelen. Een prachtige en ook wel avontuurlijke reis voor ons eenvoudig clubje. Een van clubs waar we toen tegen speeleden, Beith, kwam op een gegeven naar Nederland en speelde een wedstrijd tegen ons, Rimburg. Ik had toen als voetballer al vaker een goede pers gehad, en die dag kwam Wiel Coerver van Roda JC naar die wedstrijd kijken. En ik kreeg een contract als betaald voetballer bij Roda JC. Toen ik naar Bergen op Zoom verhuisde bood RBC Roosendaal mij een contract aan. Daar heb ik twee jaar als prof gespeeld, totdat door de sanering van het betaald voetbal RBC terug moest naar de amateurs. Daar werden we diverse malen kampioen, en zijn we zelfs eenmaal kampioen van Nederland bij de amateurs geweest. Bij mijn terugkomst naar Limburg in 1977 heb ik nog twee jaar bij Rimburg gespeeld onder trainer Hans Snijders, mijn beste vriend. Gevolgd door een driekwart seizoen bij Zwart Wit in Eijs.
Nieuwe uitdaging
Toen toch weer een nieuwe uitdaging. Ik werd speler-trainer bij de voetbalvereniging Eikenderveld. Tijdens het eerste jaar degradeerde ons team gelijk! Een heel aparte ervaring. Het tweede jaar ging een stuk beter. In de tweede klasse onderafdeling werden we kampioen, door álle wedstrijden te winnen. Ik ben in totaal vier jaar bij Eikenderveld gebleven, totdat ik besloot om te stoppen als trainer. Ik ben toen lekker gaan ballen bij de veteranen van Bekkerveld. Maar van het een kwam toch weer het ander. Ik werd gevraagd om het A-team van Bekkerveld te trainen, dat heb ik twee seizoenen gedaan. Toen vroegen ze bij RKHBS of ik hun trainer wilde worden. Daar heb ik na twee seizoenen mijn trainersloopbaan afgesloten. En ben ik weer actief gaan voetballen bij de veteranen van Bekkerveld. Een machtige tijd, met als favoriet de derde helft. Bij Bekkerveld ben ik trouwens ook nog 8 jaar voorzitter geweest.
En nu ben ik nog actief als lid van de tuchtcommissie KNVB en ga op zondag naar mijn vereniging Bekkerveld kijken. Daarnaast doe ik hier en daar nog vrijwilligerswerk.
En dan de vragen van ……
1. Karakter?
Rustig, behoudend, kan goed luisteren en heb doorzettingsvermogen.
2. Levensmotto?
Kijk naar de kansen in het leven.
3. Bewondering voor?
Mohatma Ghandi, evenals Winston Churchill. En in de huidige tijd Angela Merkel, in mijn ogen een vrouw met visie en menselijkheid.
4. Spijt van?
Heel direct: Nergens!
5. Angst voor?
Ik ben niet bang voor de dood. Maar wel voor de ervaring die mijn broer heeft meegemaakt. Na een herseninfarct heeft hij nog een ziekbed gehad van vier jaar. Dat is mijn grootste angst.
6. Hobby’s?
Wandelen, twee maal per week rennen op de hometrainer, en ik lees veel.
7. Ambities?
Ik vind het heel belangrijk om onder de mensen te zijn. In mijn periode als wethouder had ik ook ouderenbeleid in mijn portefeuille en ik was en ben van mening dat oudere mensen actief moeten blijven, proberen fit te blijven. Want je tijd na 70 wordt steeds korter.
8. Ultieme doelstelling?
Ik had een bucketlist met dingen die ik nog wilde gaan doen. Maar tijdens een wandeltocht in de Pyreneeën ben ik na twee dagen met ademhalingsproblemen gestopt. En heb ik mijn voorgenomen wandeling naar het Himalaya gebergte in Nepal van de lijst geschrapt.
9. Slechte eigenschap?
Nou die heb ik wel. Ik kan bij een discussie wel eens plotseling uit mijn slof schieten.
10. Boek of film?
Beiden, de laatst gelezen boeken: ‘Het verdriet van Darwin’ van Jan de Laender, ‘Pluche’ van Femke Halsema, ‘Het geluk van Limburg’ van Marcia Luyten, en ‘Nachttrein naar Lissabon’ van Pascal Mercier. En film: ‘Intouchables’.
11. Avondje stappen of etentje?
Etentje.
12. Bier, water of wijntje?
Bier of wijntje, ligt aan het eten.
13. Krijg inspiratie van…?
Van meerdere mensen bij elkaar die over een bepaald thema discussiëren.
14. Wat zou u absoluut nog eens willen doen?
Ik zou nog weleens een wedstrijdje willen voetballen.
15. Tot slot, waar zien wij u over 10 jaar?
Ik hoop dan nog steeds gezond door Heerlen te lopen en dat de mensen zeggen: “Wat zie je er nog steeds jong uit!”
We zijn onder de indruk van het verhaal dat Fred Gillissen met ons heeft willen delen. Zijn sociale betrokkenheid, waarbij hij nog altijd actief is in de ‘Hoeskamer’ van de Ouderenpartij in Heerlen. Zijn sportieve inslag en de verhalen over zijn wandelingen. Zijn visie op het leven. Hij bruist van de energie en dat blijkt wel als wij afscheid nemen. Hij heeft weer een nieuwe afspraak, waar we hem met stevige tred naar toe zien gaan.