Ben Wijkel: leven lang fysiotherapeut

Foto: Heerlen.Nieuws.nl/Hein Smith

Vanaf zijn 15e levensjaar wist onze gesprekspartner van vandaag het zeker: hij wilde fysiotherapeut worden. Nu, 37 jaar later, is zijn droom uitgekomen. Zelfs méér dan dat, zegt hij zelf. Samen met zijn echtgenote Monique voert hij de Wijkel Groep aan. Een organisatie die een aantal zorgconcepten verenigt, van de reguliere fysiotherapie tot gespecialiseerde diensten. Met op dit moment 4 vestigingen: locatie Heerlen, locatie Heerlen-Noord, locatie Brunssum en locatie Maastricht.
We spreken met de man achter dit succesverhaal, Ben Wijkel.

Wie is Ben Wijkel?

52 jaar geleden ben ik geboren. Na de lagere school ben ik naar het Romboutscollege gegaan om vervolgens de opleiding ‘Fysiotherapie’ aan Hogeschool Zuyd te volgen. Ik woon met mijn vrouw Monique in Brunssum. Wij hebben 4 kinderen: Bo, Sam, Mick en Milou.

Waarom ben je fysiotherapeut geworden?

Op mijn vijftiende zag ik een film over het werk van een fysiotherapeut. Hierin werd een patiënt die nauwelijks kon lopen begeleid. Dankzij het revalidatietraject lukte het om deze patiënt weer zelfstandig te laten lopen. Deze film maakte op de een of andere manier enorme indruk op mij, en vanaf dat moment had ik nog maar één focus: fysiotherapeut worden!

We zijn nu 37 jaar later, geef eens een schets van je loopbaan?

Na het behalen van mijn diploma’s ben ik in 1995 in Duitsland begonnen. In Eschweiler startte ik een eigen praktijk. Daarnaast ben ik in 1998 ook in Brunssum aan de slag gegaan, met een praktijk die nog steeds bestaat. Die praktijk was voornamelijk voor particuliere patiënten, in die tijd had je nog het onderscheid tussen ziekenfondspatiënten en de particuliere patiënten.
Een jaar later, in 1999, heb ik met twee collega’s in Brunssum de praktijk ‘Pro Active’ opgezet. Daarmee zijn we in 2002 naar het Parkstad Limburg Stadion verhuisd. Eind 2006 heb ik mijn aandelen verkocht en ben een praktijk gestart op de Bokstraat in Heerlerheide. In mei 2012 volgde de locatie Beersdalweg in Heerlen en sinds kort hebben wij in Maastricht onze vierde locatie geopend aan de Brouwersweg.

Dus je jongensdroom is uitgekomen?

Dat kun je wel stellen, eigenlijk meer dan dat. Als je onze status bekijkt, 4 locaties en een team van 28 ervaren en gedreven medewerkers, dan zegt dat toch genoeg over het uitkomen van mijn droom.

Waar staat de Wijkel Groep voor?

Wijkel Groep is de overkoepelende organisatie waarbinnen een aantal zorgconcepten samen komen. De reguliere fysiotherapie wordt uitgevoerd door Fysiotherapie Ben Wijkel, de gespecialiseerde diensten bieden wij aan binnen de labels ‘TOP Zorg’, ‘TOP Revalidatie’ en ‘TOP Re-integratie’. Naast de reguliere methodieken en technieken staat bij ons de mens centraal! Wij zetten onze wetenschappelijk onderbouwde kennis en inzichten daarbij integraal in.

Je team?

Alle fysiotherapeuten die bij ons werkzaam zijn staan geregistreerd in het Centraal Kwaliteitsregister van het KNGF. Daarnaast vind ik ook dat zij hun master dienen te behalen, en ondersteunen wij hen in het volgen van verdere opleidingen. Binnen onze groep streven wij naar kwaliteitsbeheersing. Kwaliteit is heel belangrijk en is daarom voor ons prioriteit nummer 1!

Bedrijfsgezondheid is een belangrijk item. Ook hierin ben je al vele jaren actief. Merk je je een verandering bij werkgevers en werknemers betreffende de begeleiding door je organisatie?

Ja, heel duidelijk. Men luistert wel degelijk naar ons. Onze preventieve interventies hebben maar liefst een 8.8 gescoord bij Engie, een mooi resultaat. Werkgevers waarderen steeds meer de preventieve programma’s, zoals coaching om verzuim terug te dringen. Preventie speelt een steeds belangrijkere rol voor de bedrijfsgezondheid.

De waardering die de organisatie heeft gekregen van CZ is een 8,7 en van de patiënten een 9. Dat zijn zeer hoge en goede cijfers. Wat doet dat met u?

Dat is natuurlijk mooi. Die scores moeten ons team blijven inspireren om dit niveau te handhaven. Ik blijf persoonlijk streven naar een 10, en blijf dus altijd kritisch.

Die drive..! Heeft dat te maken met uw sportieve instelling en de wil om te winnen?

Waarschijnlijk wel. Om iets te bereiken zal je moeten blijven investeren in jezelf. Dat heb ik ook gedaan. Tot op de dag van vandaag studeer ik nog en volg ik cursussen. Ik heb sportfysiotherapie gestudeerd, maar parallel daaraan volgde ik de opleidingen sportvoeding, arthropraxie en viscerale therapie. Door het volgen van die verschillende opleidingen kan ik patiënten nu de meest adequate oplossing bieden. In 2015 heb ik de Master of Science Sport Physical Therapy gehaald. En ook bij sport, enerzijds om de drive bij sporters tijdens de revalidatie van blessures af te remmen in hun drang naar herstel, maar aan de andere kant om de sporters te prepareren op het behalen van hun doel: een gouden plak!

Sport heeft je altijd getrokken, in het begin van je loopbaan kwamen vele voetballers uit de regio met blessures naar je toe…?

Natuurlijk, sport is mijn grootste hobby en als ik mensen kan helpen dan doe ik dat ook. In 1994-1995 was ik als fysiotherapeut actief bij de professionele wielerploeg Deutsche Telecom, waarin onder andere renners zaten als Jan Ulrich, Erik Zabel en Stefan Weseman. Ik ging toen ook mee naar de belangrijke koersen. Dit was een machtige tijd. Momenteel werk ik nog voor de DLF, de Duitse atletiekbond. Ik ben betrokken bij alle trainingskampen van de nationale selectie ‘springen’, waar het verspringen, hoogspringen en hink-stap-sprong onder vallen. Dat doe ik ongeveer 7 weken per jaar. Het is iedere keer niet alleen weer een mooie ervaring, maar ook een mooie uitdaging.

Zijn en blijven er uitdagingen voor de Wijkel Groep?

Natuurlijk. Laat ik er één noemen: valpreventie voor ouderen. Dat is zeer belangrijk. Nederland en met name onze regio vergrijst. Er komen steeds meer ouderen, en die verdienen uiteraard onze aandacht. En omdat de zorgvraag al altijd aanwezig was en ook zal blijven, vinden wij dat in dat kader meer ingezet zou moeten worden op ‘preventie’. Preventie is de sleutel voor alle partijen.

Dan iets heel anders. Je was een meer dan verdienstelijke doelman. Zowel op het veld als in het zaalvoetbal. Je binding met de sport zal hier ongetwijfeld mee te maken hebben. Kun je ons iets meer over je sportieve carrière vertellen?

‘Meer dan verdienstelijk’ zijn jouw woorden, maar ik heb vanaf mijn negentiende in de zaal gekeept bij Canton Reiss, in sporthal Varenbeuk. Ik herinner me daarvan nog een aantal fantastische ervaringen, zoals het kampioenschap en het winnen van de beker. Ook een uitwedstrijd tegen Volendam, en het verblijf erná, zal ik nooit vergeten.
Op het veld heb ik bij meerdere voetbalverenigingen gespeeld. Bij Groene Ster, Nieuw Einde, Kolonia, Arnhemse Boys (1 jaar, tijdens mijn studie) en 2 jaar bij EHC. Uiteindelijk ben ik teruggegaan naar Groene Ster, en daar scheurde ik mijn kruisband! Ik vind het nog altijd jammer dat ik geen goed afscheid heb kunnen nemen, maar de binding is wel altijd gebleven.

En dan de vragen van …..

Karakter?

Joviaal en gedreven.

Levensmotto?

Leef vandaag en niet morgen.

Bewondering voor?

Mijn broer en schoonzus.

Spijt van?

Niets!

Angst voor?

Enge ruimtes, ik heb last van claustrofobie.

Hobby’s?

Koken, vooral Indonesisch en Italiaans.

Ultieme doelstelling?

Samen met mijn vrouw Monique gezond oud proberen te worden.

Slechte eigenschap?

Ik kan impulsief reageren.

Ik krijg inspiratie van?

Lezen, en van het uitvoeren van inspirerende cursussen.

Boek of film?

Beiden, maar met een lichte voorkeur voor een boek. Film: Netflix; en boek “De tijger ontwaakt” van Peter A. Levine.

Bioscoop, avondje stappen of etentje?

Etentje.

Bier, water of wijn?

Vooral water, maar ook een wijntje.

Wie zijn je voorbeelden?

Een aantal collega’s. Maar ook Jean Pierre Barral, een Franse osteopaat.

Wat zou je absoluut nog eens willen doen?

Een jaar een wereldreis maken.

Beschuitje eten met?

Cameron Diaz.

Waar zien we je over 10 jaar?

Nog steeds aan het werk. Hopelijk werk ik dan 20 à 30 uur per week, aangezien ik dan 62 jaar oud ben en dan nog een tijdje door moet.

Tijdens het nakaarten van het gesprek valt op dat Ben ook dan nog steeds over zijn patiënten spreekt. Dat hij zich opwindt over bepaalde situaties en maatregelen. Bijvoorbeeld dat de fysiotherapeutische behandeling van reuma uit de ziektekostenverzekering is geschrapt, terwijl er wél miljoenen euro’s vloeien naar medicijnen tegen reuma.
Ook zijn hobby, koken, suddert voort in het nagesprek. Hij denkt erover na om voor mensen met een ziekte of aandoening kookcursussen te organiseren op het gebied van voeding, want daar valt volgens Ben Wijkel ook nog het een en ander mee te bereiken. Dus ook weer preventief bezig zijn.

Het was een interessant gesprek. Met een gedreven man die denkt in oplossingen, en dan vooral oplossingen voor zijn patiënten! Een man met het hart op de juiste plaats.

Tekst en interview: Hein Smith