Vanochtend om 11.00 uur is de koepel van de Heliostaat in het Maankwartier geplaatst.
De figuurlijke kroon op het kunstwerk van Michel Huisman, die zelf ook bij het inhijsen aanwezig was en nu voor het eerst met eigen ogen het resultaat kon aanschouwen van wat tot dusverre alleen in zijn gedachten en op de tekeningen tot stand was gekomen.
Sierlijk in z’n eenvoud
De kunstenaar en geestelijk vader van het Maankwartier was zichtbaar in zijn nopjes. Nadat de 7,5 ton wegende constructie met een grote hijskraan en met de hulp van een team gespecialiseerde hoogwerkers op de eerder deze maand geplaaste onderconstructie van de Heliostaat was geplaatst, kon Huisman vanuit diverse posities in het Maankwartier het resultaat bekijken. Een ranke maar overduidelijk naar de mijnbouw verwijzende constructie die straks het zonlicht opvangt en tevens als een reusachtig uurwerk de tijd binnenin het Maankwartier aangeeft. Een fraai geconstrueerd kunstwerk dat nog niet helemaal af is. Er worden in de loop van de dag nog 18 stuks gouden bollen op gemonteerd, en de stalen hulpconstructie voor het inhijsen van de polyester koepel moet er natuurlijk nog van af, zo liet Huisman weten.
‘Het is echt een maf ding, ik sta er zelf ook van te kijken’, was een van de bij Huisman opborrelende constateringen over zijn eigen bedenksel. Ook riep de constructie bij hem en enkele van de genodigden wel enige associaties op met de Westertoren en de Brandaris. “Het is sierlijk in z’n eenvoud’, vond Huisman, “Godsamme, wat is dit mooi”.
Het principe van de Heliostaat
De gedachte van kunstenaar Michel Huisman achter de Heliostaat: “Vang het licht als je het zelf niet hebt. Het licht dat ergens anders schijnt laten we met de Heliostaat op miraculeuze wijze weerkaatsen.”
De Heliostaat in het Maankwartier is verwerkt in de smalle hoge toren op het Maanplein. In het centrum van die toren komt een halfronde bol van 6,20 meter doorsnede te hangen. De bolle kant lijkt op de maan, de platte kant is voorzien van een roestvrijstalen gepolijste spiegel voorzien van kleine lamellen. De bol kantelt met de spiegel in de richting van de zon om het zonlicht te ‘vangen’ en via de spiegel door de kern van de toren naar beneden te voeren.
Weerkaatsing
Het licht moet in een gerichte lijn naar beneden, via een vijver van 11 meter doorsnede en 40cm diepte. De vijverbak staat op een Eifeltorenachtige constructie. Het water in de bak filtert het licht dat tot op de laagste verdieping schijnt, tot diep onder de grond. Het zonlicht straalt niet alleen naar beneden, maar weerkaatst ook naar de zijkanten binnen in die toren, waardoor het tevens de halfondergrondse supermarkt en ondergrondse parkeergarages verlicht. Als je op de laagste verdieping onder de vijver gaat staan, dan kijk je door het water 50 meter omhoog, naar het licht van de zon.
Slaapstand
Als er geen direct zonlicht is draait de heliostaat met de platte kant naar beneden en ‘vangen’ de spiegels het licht van de lampen onder de vijver. Ze nemen door de weerkaatsing van de kleine spiegellamellen op kunstmatige wijze het zonlicht over. Ook ’s avonds staat de Heliostaat in deze slaapstand.