De rechtbank in Maastricht heeft Jos B. vandaag veroordeeld tot twaalf jaar cel in de zaak van Nicky Verstappen.
Volgens de rechter heeft B. de 11-jarige jongen in 1998 seksueel misbruikt en ontvoerd, en is Nicky daardoor overleden.
Maar de rechtbank achtte niet bewezen dat B. de jongen opzettelijk heeft gedood, en moest hem daarvan dus vrijspreken.
Rechtbank Limburg heeft vandaag de 58-jarige verdachte Jos B. veroordeeld tot een gevangenisstraf van 12,5 jaren.
De rechtbank vindt bewezen dat de verdachte in augustus 1998 de 11-jarige Nicky Verstappen seksueel heeft misbruikt.
Daarbij heeft hij Nicky Verstappen van zijn vrijheid beroofd door hem in zijn macht en onder controle te houden. Dat is op zo’n manier gebeurd dat Nicky geen adem kon halen en door zuurstoftekort is overleden.
Er is geen bewijs dat de verdachte uit is geweest op de dood van zijn slachtoffer, maar de dood van Nicky is wel een gevolg dat hem kan worden toegerekend. Tot slot veroordeelt de rechtbank de verdachte voor bezit van kinderporno in 2016 en 2017.
Ook de veroordeling tot tbs met dwangverpleging zoals door het OM was geëist werd door de rechtbank niet gevolgd omdat de kans op herhaling klein wordt geacht.
De rechtbank legt geen tbs op. De vraag waar het uiteindelijk om gaat, is of bij deze verdachte sprake is van zo’n groot gevaar op herhaling, dat het uiterste middel van tbs met dwangverpleging moet worden opgelegd. De rechtbank acht het dan van belang dat er geen signaal is verkregen dat de verdachte zich na 1998 op wat voor manier dan ook heeft opgedrongen aan jongens. Er hebben zich geen andere slachtoffers van deze verdachte gemeld, ondanks de enorme media-aandacht van de afgelopen twee jaren en ondanks het feit dat de verdachte zich na 1998 nog geruime tijd heeft bewogen in het jeugd- en jongerenwerk. Ook zijn geen nieuwe matches gevonden met het DNA-profiel van de verdachte dat sinds 2008 in de databank is opgenomen en met behulp waarvan ook andere Europese landen eventuele daders kunnen opsporen van in die landen gepleegde delicten. Er is dus in de afgelopen 20 jaren tot aan de aanhouding van de verdachte geen sprake geweest van (geregistreerde) recidive.
Tbs met dwangverpleging is een zeer ingrijpende maatregel en geldt als uiterste middel om recidivegevaar tegen te gaan. Het belang van een verdachte moet daarbij worden meegewogen, ook als hij een zeer ernstig strafbaar feit heeft gepleegd en onvoldoende inzicht heeft gegeven op het gebied van zijn impulscontrole. Afzien van tbs-oplegging mag geen beloning zijn voor niet meewerken, maar oplegging van tbs mag ook geen straf opleveren voor niet meewerken. Uiteindelijk ziet de rechtbank onvoldoende grond om uit te gaan van een mate van recidivegevaar die een zo vergaande maatregel rechtvaardigt.