Onze gast staat, ondanks — of wellicht juist dankzij — zijn leeftijd nog midden in het leven. Met nog altijd een volle agenda is hij bijvoorbeeld het klankbord bij onder andere huize Tobias, bij Sevagram en bij de Ouderen Partij Heerlen. In zijn hoedanigheid als lid en gemeenteraadslid van deze partij staat hij de ouderen van Heerlen met raad en daad bij.
Vandaag in gesprek met oer-Heerlenaar Peter Kastrop.
Wie is Peter Kastrop?
“Ik ben een geboren en getogen Heerlenaar. Op 16 maart 1944 zag ik het levenslicht in de Vroedvrouwenschool. Mijn moeder is van Friese afkomst en mijn vader, opgegroeid in Venlo, werkte als beambte, ‘Meester-Opzichter ondergronds’ op de mijn ON 1.
Al 25 jaar gehuwd met Mia en zeer gelukkig! Er zijn vier kinderen: dochter Anja woont in Maastricht en heeft een leidinggevende functie binnen MIK Kinderopvang. Zoon Ward woont in Bloemendaal, is werkzaam in de financiële wereld en runt een eigen bedrijf in duurzaam beleggen, is kantoorhoudend op de Herengracht in Amsterdam. Dochter Nicolle van Mia woont in Italië – Abruzzo – waar zij samen met haar man en dochter een internationaal transportbedrijf hebben. Zoon Rodney van Mia is helaas op twintigjarige leeftijd in 1993 overleden.
Alles bij elkaar zijn er 5 prachtige kleinkinderen, drie meiden en twee jongens.
Wij wonen in de mooie Groene Wijk Douve Weien/Caumerveld. Van de gelijknamige wijkraad ben ik sinds de oprichting met trots de voorzitter.”
Opleidingen en maatschappelijke loopbaan?
“Lager onderwijs genoten op de St. Jozefschool in Heerlerbaan. Toen naar de Henricus Mulo in Heerlen gegaan, maar ik heb mijn MULO afgemaakt op de Petrus en Paulus in Schaesberg.
Vervolgens wilde ik graag de commercie in. Handelen, dat zag ik als mijn ideaal. Na de MULO begon ik bij de firma Electronica Radio en TV (van der Heijden) in Heerlen, met opleiding tot verkoper. Het was net in de tijd dat je televisies kon ‘leasen’, zo rond 1960. Dat was ook de tijd van de vele antennes die op de daken stonden en dat regelde wij ook voor onze klanten. Dus ik mocht op zaterdag vaak mee antennes plaatsen, een geweldig leerzame tijd.
In 1963 was ik aan de beurt. De militaire dienstplicht riep. Als lichting 63-2 ging ik ‘onder de wapenen’ zoals dat zo mooi heet. Ik mocht dienen bij de Genie, en werd gestationeerd in Vught waar ik een opleiding kreeg voor het uitvoeren van inspecties. De langste tijd was ik gestationeerd in Alphen aan de Rijn van waaruit ik de inspecties ging uitvoeren. Tijdens mijn diensttijd volgde ik nog een opleiding bij het Instituut Bedrijfswetenschappen Utrecht (IBW). Vergelijk het met een commerciële management opleiding, waarvoor ik mijn diploma haalde. In totaal ben ik 18 maanden in militaire dienst geweest. Ik heb daar overigens een goede vriend aan overgehouden, wij treffen elkaar minimaal 3 maal per jaar.”
Kaiserbrunnen
“Na de diensttijd weer de commercie in, ik ging aan de slag in de verkoop bij Sijen, een electro-groothandel in Spaubeek.
Tot mijn oog op een advertentie viel van een bedrijf uit Aken. De ‘Aachener Kaiserbrunnen’, zij zochten iemand voor de verkoop van hun producten in Nederland.
Ik schreef een sollicitatiebrief, en op een morgen stond, geheel onaangekondigd, de directeur van de ‘Aachener Kaiserbrunnen’ bij ons voor de deur op de Keerweg. De heer Winter kwam, zoals dat vroeger ging, naar je huiselijke omstandigheden kijken. Ik heb hem toen kunnen vertellen dat handelen in mijn bloed zat en dat ik graag wilde verkopen. De heer Winter nodigde mij binnen een week na dat gesprek al uit bij het familiebedrijf in Aachen. Het was de bedoeling dat ik in heel Nederland de producten van hen aan de man ging brengen. Hij bracht me op de hoogte van mijn salaris en de provisie, en zei dat ik mij in het begin eerst maar moest gaan bewijzen en daarom maar de auto van mijn vader moest gebruiken. Weliswaar met kilometervergoeding.
Op 1 april 1965 ging ik aan de slag met een proeftijd van een jaar! Maar tijdens de Kerstviering van het bedrijf in 1965 vertelde het hoofd van de directie dat ze zeer tevreden over mij en mijn manier van werken waren. Ze hadden er veel vertrouwen in, en daarom besloten ze om er een Nederlandse vestiging van te maken met een nog uitgebreider assortiment, zodat ik van daaruit bovendien ook de drankengroothandels in België en Luxemburg kon gaan benaderen om de producten van ‘Aachener Kaiserbrunnen’ te gaan verkopen. Voor mij was dat een fantastisch kerstgeschenk. Niet onbelangrijk was dat ik een auto van de zaak kreeg. Ze vonden dat dit een Nederlands model moest zijn. Een DAF dus. Maar in de showroom van de DAF-dealer bleek dat ik niet in een DAF te passen vanwege mijn lengte. Nou vond ik dat niet echt erg, moet ik je zeggen. Ik mocht toen bij autobedrijf Vencken op de Heerlerbaan een Volkswagen Kever uitzoeken. Ik weet het kenteken nog steeds, 00-20-BM.
Herschi
De grootste klant uit die tijd in Nederland was de Herschi, van Herman Schiffelers uit Hoensbroek. Herschi was destijds zo groot, dat ze bij ons moederbedrijf in Aachen een eigen bron huurden en ze regelmatig met tankwagens de voorraad kwamen aanvullen.
Ik heb tot 1982 bij de ‘Aachener Kaiserbrunnen’ gewerkt. Ik heb er heel veel geleerd. Vooral geleerd hoe men in Duitsland zaken doet. Eerlijk en met het punctueel nakomen van de gemaakte afspraken! Een pracht tijd.
Iedere keer als ik nu in Aken kom ga ik nog steeds even langs het bedrijf, dat heeft misschien ook wel met mijn leeftijd te maken…”
Speelautomaten
“Vervolgens koos ik een geheel andere richting. Ik werd zelfstandig ondernemer in het traject van speelautomaten. Dat heb ik gedaan van 1981 tot 1986. Samen met de toenmalige hoofdcommissaris Eugene Nicol van Sittard zat ik toen ook in de commissie van verslavingszorg, met gesprekken op landelijk niveau. Vervolgens werd het bedrijf verkocht aan en overgenomen door Veltmeijer uit Sittard, een mooi middelgroot bedrijf dat geïnteresseerd was in ons bedrijf met 124 klanten. Na de overname werd ik ‘directeur horeca exploitatie’. Ik voerde zakelijke gesprekken en de overeenkomsten met alle partners sloot ik altijd af na een eerlijk advies. Vertrouwen stond en staat bij mij hoog in het vaandel.
Veltmeijer exploiteerde ook speelhallen onder de naam ‘MeetPoint’ en werd ook hoofdsponsor van de Geleense ijshockeyers Smoke Eaters, dat MeetPoint Eaters ging heten.
Maar het was vooral ook knokken op deze markt. Vooral van de grotere spelers was het moeilijk winnen. In 1999 werd het bedrijf verkocht aan een van die grotere spelers op de markt. En ondanks de hierover gemaakte afspraken werd ik, toen vijfenvijftig jaar, niet mee overgenomen. Dat was een van de zwaarste dagen in mijn leven. Uiteindelijk heb ik in een tot augustus 2000 durende procedure, samen met mijn advocaat Ewals, een op alle fronten goed einddeal weten af te sluiten.
Tijd voor een volgende uitdaging. Ik werd partner bij Certificeringsbedrijf Verleg en Partners en bezocht touringcarbedrijven in heel Nederland voor het verkrijgen en verzorgen van het vereiste Veiligheidscertificaat in samenwerking met de stichting KEMA. Dat werd me op den duur echter wat te veel. Ik was het niet meer gewend om in files te staan, en dat extern overnachten was het ook niet voor mij.”
Wellness
“Op een bepaald moment kwam ik in contact met Hub Westhovens. De bekende osteopaat uit Gulpen, bekend van zijn werk met wereldkampioenen en wereldbekende sporters zoals Arjan Robben. Maar ook vanwege zijn betrokkenheid bij Bayern München en de bekende sportarts dr. Muller Wohlfart in München. Hij is nog steeds wekelijks actief in München en ook op zijn thuisbasis in Gulpen. Hij vroeg mij of ik hem wilde helpen bij het managen van zijn sportactiviteiten bij Mosaqua in Gulpen.
Enkele maanden later vernam ik dat Freek van der Valk, eigenaar van onder andere Hotel van der Valk in Heerlen, ook zijn wellnesscentrum wilde gaan professionaliseren. Samen met Freek en Hub hebben we het ‘Medical Fitness Centre Terwom’ gerealiseerd met een eigen fysiotherapiepraktijk, volledig erkend door alle zorgverleners en met twee fysiotherapeuten in dienst. Hub Westhovens heeft door zijn te drukke werkzaamheden zijn belangen inmiddels geheel overgedragen aan Freek van der Valk en de fysiotherapiepraktijk overgedaan aan zijn voormalige werknemer Ralph Habets. Er werken op dit moment 10 medewerkers die ik in overleg met Freek van der Valk aanstuur. Dat doe ik nog steeds, en nog steeds met heel veel plezier.”
Daarnaast kies je op een bepaald moment voor de politiek…
“Ik volgde de politiek altijd al. Ik heb vaak over politiek gesproken met Toine Gresel, in de tijd dat hij nog geen burgemeester van Heerlen was.
Ik heb altijd affiniteit met ouderen mensen gehad en gehouden. Maar ook met de jeugd. Toen voorzitter Jack Pepels van de OPH, waarmee ik samen voetbalde op `t Veerde bij Bekkerveld, mij benaderde voor zijn partij, ben ik enkele vergaderingen gaan bezoeken en vervolgens toegetreden tot de Ouderen Partij Heerlen.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2010 kwam ik op plek 2 van de lijst en werd met veel voorkeurstemmen gekozen. Een van de belangrijkste redenen voor het succes van de OPH is dat dit een lokale partij is die niets van hogerhand opgedrongen kan krijgen!
Ik heb er geen moment spijt van. Integendeel, ik word steeds enthousiaster. En met de ontwikkelingen binnen onze partij, de enorme toename van ons ledenaantal, het succes van ‘de Hoeskamer’ zie ik onze toekomst vol vertrouwen tegemoet.”
De volgende gemeenteraadsverkiezingen, waarschijnlijk met de PVV erbij?
“We hebben een goede coalitie en een fijn college hier in Heerlen. En natuurlijk is de PVV een partij waar rekening mee gehouden dient te worden. Ze zijn niet voor niets de grootste geworden in onze stad Heerlen bij de laatste landelijke verkiezingen. Maar ik ben vol vertrouwen dat wij bij de komende verkiezingen in 2018 acht zetels zullen gaan halen. En als we daarbij dan ook nog eens de grootste partij van onze stad zouden worden, dan zou dat helemaal fantastisch zijn. En daar gaan we voor!
De slogan van onze OPH, en dus ook die van mij is niet voor niets ‘Onze ouderen hebben voor welstand gezorgd, wij vragen voor hen een beetje welzijn terug!’
Je sportieve kanten van het leven, wat kun je ons daarover vertellen?
“Ik heb heel veel interesse in sport. Heel breed ook. Zelf begon ik met voetballen. Bij Vrusschemig op het veld dat op de Heesberg lag naast marmerbedrijf Zanetti. In mijn jeugd was de toen zeer bekende heer Groeneveld mijn trainer. Na de pupillen ging ik naar de A-jeugd en vervolgens naar de senioren. In 1963 kwam de fusie met VVH, die op de Molenberg speelden.
Ons vriendenteam wilde echter bij en met elkaar blijven voetballen en die kans kregen wij bij voetbalvereniging Bekkerveld. En zo hebben wij bij de toenmalige Moonlight bar als leden van de spaarclub ‘het Dortstel’ het vriendenteam ‘Ut Veerde’ opgericht. Volgend jaar bestaat ‘Ut Veerde’ 50 jaar. Wij trappen nog regelmatig een balletje, maar niet meer op het veld. Ook organiseren wij regelmatig activiteiten. Misschien leuk om te vertellen, onlangs kregen we in dat kader een rondleiding in de Pancratiuskerk. Zelfs tot boven in de toren. Daar kwam toen het besef dat wij als Heerlenaren in heel ons leven nog nooit de toren beklommen hadden van de Pancratiuskerk of een rondleiding hadden aangevraagd. Zo zie je maar, je bent nooit te oud ….
Om de 2 jaar gaan we op vakantie met ‘Ut Veerde’, een echte mannenclub. Maar ook bij ons slaat de tand des tijds toe, wij hebben al afscheid moeten nemen van enkele van onze vrienden van de groep waar wij mee begonnen zijn. We zijn nu nog met z’n dertienen. Maar het is nog steeds een hechte vriendschap en we hebben veel plezier.”
Dan de vragen van …..
1. Karakter?
Mijn sterrenbeeld is Vis, in aangenaam water vertoef ik graag, ik ben een verbindingsman, eerlijk, sociaal en behulpzaam.
2. Levensmotto?
Dat ik gezond oud mag worden.
3. Bewondering voor?
Mijn echtgenote Mia, maar ook voor vrouwen in het algemeen, ik vind dat een sterk geslacht
4. Spijt van?
Na enig nadenken, nee ik heb nergens spijt van.
5. Angst voor?
Voor de dood niet, maar wel voor de wijze waarop, dat boezemt me wel eens angst in. Ik bezoek regelmatig ouderen en als ik zie hoe afhankelijk en hulpbehoevend sommigen zijn dan doet mij dat veel.
6. Hobby’s?
Heel duidelijk: politiek, en het leggen van contacten. Het auto rijden, sport in het algemeen en ik zing graag. Vroeger heb ik vaker in huwelijksmissen gezongen en tegenwoordig zing ik af en toe nog Limburgse liedjes.
7. Ambities?
Om onze partij aan 8 zetels in de gemeenteraad te helpen en om de grootste partij in Heerlen te worden.
8. Carnaval of wintersport?
Zonder spoortje van aarzeling, carnaval!
9. Slechte eigenschap?
Ik kan eigenwijs zijn.
10. Schouwburg, boek of film?
Schouwburg, de laatste voorstelling die ik bezocht heb was Tineke Schouten. Ik wil wel even vermelden dat ik een enorm respect heb voor Bas Schoonderwoerd, de directeur van Parkstad Limburg Theaters, ongelooflijk wat deze man betekent voor onze stad.
11. Avondje stappen of etentje?
Etentje, en dan het liefst bij de Italiaan.
12. Bier, water of wijntje?
Wijntje, ik ben geen bierdrinker.
13. Wie zijn je voorbeelden?
Mijn grootste voorbeeld is mijn pa!
14. Krijg inspiratie van?
Positief denken, en als ik onze ouderen kan helpen.
15. Wat zou je absoluut nog eens willen doen?
Mijn wens is om samen met Mia een rondreis te maken door Vietnam.
16. Ultieme doelstelling?
Antwoord met een tegenvraag: Wanneer ben je als ouders gelukkig? Als je weet dat je kinderen gelukkig zijn!
17. Tot slot, waar zien wij je over 10 jaar?
Als trotse Heerlenaar nog steeds actief binnen de Ouderen Partij Heerlen.
Een boeiend gesprek met deze vitale zeventiger. Met zijn ontelbare verhalen, over zijn betrokkenheid bij de ouderen, over zijn visie op de toekomst. Die nog op diverse fronten actief is.
Een man die het hart op de juiste plaats heeft, bij wie je wat men vroeger ‘naastenliefde’ noemde zeer zeker in alles bespeurt.
Peter Kastrop is nog altijd te vinden in het centrum van Heerlen. Een charismatische en markante persoonlijkheid, en vooral een oer-Heerlenaaar.