Wellicht kent u hem van de slagerij in 't Loon, van de rijdende Bufkes, als gemeenteraadslid en politicus van de lokale partij 'Hart-Leers', of als een van de twee 'Dörpsgekke' uit Welten. We maken nader kennis met John Janssen.

"Ik ben op 28 augustus 1969 geboren in Schinveld, woon in Welten in Heerlen, en ik heb twee kinderen. De jongste is Floor van 3 jaar jong, mijn oudste is Celine die komende maart 20 jaar wordt en meehelpt in mijn bedrijf."

"Na de lagere school heb ik de HAVO gedaan, en ben toen naar de SVO gegaan, de Slagers Vak Opleiding. Toen ik voor die laatste opleiding stage moest gaan lopen kwam ik bij slagerij Scheeren op de Heerlerbaan terecht, die ook een zaak in Welten had. Daar is mijn maatschappelijke loopbaan dus in feite begonnen. Vervolgens heb ik twee jaar gewerkt bij Van Melik.

In 1994 kreeg ik de mogelijkheid om de slagerij Scheeren in Welten te kopen. Dat heb ik gedaan, en ben daar 8 jaar slager geweest. In 2002 werd ik franchisehouder van Van Melik en begon de slagerij in winkelcentrum 't Loon. Ik kocht toen ook een oude kebab-wagen, die ik omtoverde tot de 'rijdende Bufkes' voor evenementen."

Na een periode van vallen en opstaan, en dankzij een grote portie doorzettingsvermogen heeft John medio 2016 drie wagens, twee mensen in vaste dienst en twaalf mensen vast via Horecare uitzendbureau. Hij werkt ook samen met het Arcuscollege, en staat door het jaar heen op een vijftigtal evenementen. Pinkpop, 't Preuvenement, de Wielerronde Heerlen, de Braderie in Hoensbroek en Limburgs Mooiste, om slechts een handvol te noemen.

"Nou dat wist ik helemaal niet. Maar op een gegeven moment moest ik een beroepentest doen en kreeg ik het advies om voor een horecaopleiding te kiezen. En dat was het laatste wat ik wilde, want dat hield in dat je ook in de weekenden moest werken. Voor mij toentertijd absoluut geen optie, want het weekend betekende voor mij stappen. De plaatselijke slager in Schinveld adviseerde mij toen om naar de Slagers Vak Opleiding te gaan, en die raad heb ik opgevolgd."

"Dat kun je wel stellen. Dat was voor mij een echt dieptepunt. En toen heb ik ook kennis gemaakt met de andere kant van de maatschappij. De grond onder het winkelcentrum was verzakt, en was wellicht nog steeds aan het verzakken. Daardoor werd een gedeelte van `t Loon afgebroken en de overige zaken voor enkele maanden gesloten. Maar de kosten voor mij als ondernemer liepen gewoon door. Maar ondanks de rapporten die verschenen waarin stond dat de staatsmijnen de schuldigen waren, was er geen enkele verzekering die de kosten wilde dekken. En ook de mensen van de gemeente Heerlen, die met droge ogen voor de lopende camera verklaarden er altijd voor iedereen te zijn en dat ze ook de gedupeerde ondernemers zouden ondersteunen, waren die toezeggingen, toen de camera's eenmaal verdwenen waren, weer vergeten. De eigenaar van het winkelcentrum, NSI, hield ons aan het huurcontract dat nog twee jaar doorliep. Toen ik na twee en een halve maand weer open kon gaan daalde de omzet met meer dan de helft. De mensen kwamen niet meer naar 't Loon, waarschijnlijk ingegeven door angst.

Ik ben toen naar de gemeente gestapt om me te melden voor de toegezegde hulp. En weet je wat ik kreeg? De gederfde kosten van de twee en halve maand dat ik gesloten was. Dat was het! En toen ook nog eens de Jumbo vertrok bleef ik daar helemaal alleen over met mijn zaak. Het kleine beetje 'loop' van die paar klanten was ook weg. Weet je hoe dat voelt als je 's morgens je winkel openmaakt en dan al weet dat je weer verlies gaat draaien?! Het was triest om alles te zien verdampen waarvoor je jarenlang gewerkt hebt. Maar de kosten liepen gewoon door, en de zittende hardwerkende ondernemer werd amper geholpen. Op een gegeven moment zijn wij met een aantal ondernemers naar de gemeente gestapt om met hen deze situatie te bespreken. Nou, dat hebben wij geweten! Ik zal de naam niet noemen, maar de toenmalig verantwoordelijke wethouder was er snel mee klaar, zij gaf niet thuis. Wij kregen geen hulp, sterker nog, wij kregen niets. Het antwoord was: dit valt gewoon onder het bedrijfsrisico! En daar konden wij het mee doen. Dat was het antwoord van degene die voor de camera een heel mooi verhaal had opgehangen. De steun die ik wel heb gehad, die heb ik gekregen van de firma Van Melik.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. En ik moest wel door. Dus stortte ik mij vanaf toen volledig op de evenementen, met mijn 'rijdende Bufkes'. En dat gaat tot op de dag van vandaag goed. De periode van evenementen loopt van april tot en met eind september, dus ging ik voor de tijd tussen september en april op zoek naar mogelijkheden. En die kwamen er. In 2015 bij Serieus Request zag ik een pand in de buurt van het Pancratiusplein dat al lang leegstond, en ik dacht er een mooie kans in te zien om er een pop-up brasserie van te maken. Ik zou dat pand drie maanden huren. Maar het liep even anders. Waar men enthousiast reageerde op mijn initiatief -- weer minder leegstand, en goed voor het evenement -- liep ik bij de gemeente tegen een muur om de vergunningen rond te krijgen. Uiteindelijk ben ik toch opengegaan, maar in plaats van drie maanden heb ik maar tien dagen kunnen draaien. Vervolgens heb ik een korte periode een restaurantje gehad in de gemeente Vaals, en nu ben ik actief in het oude V&D-pand dankzij de medewerking van Paul Berden, wat ik zeer waardeer."

"Puur uit onvrede over de manier waarop men in Heerlen met ondernemers omging en omgaat. Na Serious Request waren ze razend enthousiast, het was een succes, hiermee kon Heerlen nog jaren vooruit. Gebakken lucht! Neem afgelopen periode, de periode in aanloop naar het kerstfeest. Wat heeft de gemeente Heerlen gedaan? Helemaal niets, maar dan ook echt niets. In 2015 groeiden de bomen tot in de hemel, en een jaar erna was er nog geen kerstboom te vinden in de winkelstraten. En waar waren al die activiteiten? Ook nul op het rekest. Ik kan daar met mijn verstand niet bij. De gemeente geeft twee tot twee en een halve ton subsidie voor Cultura Nova, maar geld voor activiteiten en het aankleden van de stad in de kerstperiode was er niet. En als andere initiatiefnemers om een subsidie vragen worden zij met een fooitje afgescheept. Onbegrijpelijk.

De politiek in Heerlen zou veel meer moeten overleggen met mensen die midden in de maatschappij staan, en vooral ook met de ondernemers.

Waarom denk je dat er zoveel mensen sceptisch zijn over het Maankwartier?! Volgens de beleidsbepalers zou het hierbij voor de gemeente Heerlen om een externe kapitaalinjectie gaan waaraan Heerlen maar een klein deel zou hoeven bij te dragen. Nu zijn we jaren verder, en hoe zouden die cijfers er nu uitzien? Los nog van het feit dat de koopcentra `t Loon en Corio Center op de duur worden leeg getrokken. En zo gaat de stad steeds verder achteruit. Er is absoluut geen sfeer in de stad!

Maar laat ik maar stoppen met mijn betoog, anders denken de mensen dadelijk nog dat ik een azijnzeikerd ben, maar dat is niet zo. Ik ben rechtlijnig, geen allemansvriend, en ik heb het hart op de tong! Maar het Maankwartier is er, en ik hoop echt dat het gaat slagen en dat ze de draai weten te vinden waardoor Heerlen weer een bruisende stad wordt. Wat deze stad ook verdiend!"

John Janssen vervolgt: "Want mijn betrokkenheid bij de stad is groot. Na 24 jaar in Schinveld te hebben gewoond ben ik een echte Winkbuul geworden. Ik ben blij dat ik een Heerlenaar ben, die in het mooie Welten woont. Ik voel mij hier echt thuis!"

"Ja, na het moment waarop ik te kennen gaf de plaatselijke politiek in te willen werd ik door enkele partijen benaderd. Ik heb verschillende gesprekken gevoerd, en uiteindelijk voor de partij van Roel Leers gekozen omdat hij een duidelijk verhaal had. Ook beschikte hij over een enorme dossierkennis, en is net als ik recht voor z'n raap. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. Wij hebben nu drie zetels in de raad. Maar ik heb wel moeten wennen aan de politieke arena. Wat ik wel proef, is dat er met steeds meer partijen raakvlakken ontstaan voor het stadsbelang.

En ja, ik ben positief ingesteld wat de toekomst van onze stad Heerlen betreft. Ik hoop echt dat het 'Mijnwaterproject' en het Maankwartier een succes gaan worden. Maar ik blijf bij mijn standpunt dat er veel meer overleg moet komen met onze ondernemers."

John Janssen lacht. "Artiest, nee zo zie ik het niet. Het begon zo'n 13 jaar geleden. Etienne Conemans en ik hadden in die tijd beiden een 'bucketlist', en een van de items hierop was dat wij op de carnavals-cd van de Winkbülle wilden. Andere punten waren: Etienne wilde prins van Welten worden, en ik stadsprins van Heerlen. Toen we dit bereikt hadden waren wij toe aan weer iets nieuws, en zo is 13 jaar geleden het duo 'De Dörpsgekke' geboren. We hebben inmiddels dus al ons 11-jarig bestaan gevierd. Dit jaar hebben wij helaas de halve finale van het LVK niet weten te bereiken.

Het zingen met carnaval samen met Etienne is voor mij echt een uitlaatklep, want ik werk best erg veel. De carnavalstijd is druk en is heerlijk, ik verheug mij daar erg op en ga dus vol gas carnaval vieren!"

Positief, eerlijk en rechtuit.

Geniet, maar niet met mate.

Vrouwen.

Nergens, de beslissingen die ik heb genomen hebben mij gevormd tot wat ik nu ben.

Voor sommige vrouwen, maar nee ik ben niet bang aangelegd.

Fietsen, werken en uit gaan eten.

Ik zou ooit een grote horecazaak willen beginnen, met restaurant, grote zaal en hotelkamers.

Absoluut carnaval! Dat is mijn feest, zelfs als ze mij met carnaval een gratis vakantie zouden aanbieden ga ik met carnaval niet weg!!

Ik ben eigenwijs.

Film, en dan het liefst actiefilms met bijvoorbeeld Bruce Willis.

Een combinatie van beide, eerst een etentje en daarna stappen.

Heel duidelijk, bier!

Zakenmensen die hun bedrijf vanaf nul hebben opgebouwd en ondanks hun succes toch toegangkelijk zijn gebleven. Om enkele te noemen, Leon Beerendonk (MAB4.0) en Ton Goedmakers (Hago).

Van mensen met een handicap die ondanks hun handicap toch hun doel trachten te bereiken. Ik bewonder hun doorzettingsvermogen.

Parachutespringen, maar dan wel de vrije val. Een duosprong heb ik al eens gedaan, een mooie ervaring.

Gezond oud worden, en dan tevreden terugkijken op mijn leven.

Met carnaval op de bühne, daarnaast actief in mijn eigen zaak met restaurant, grote zaal en enkele hotelkamers, en nog steeds in mijn stad Heerlen.

Het gesprek maakte duidelijk dat John Janssen een no-nonsens figuur is, iemand die geen blad voor zijn mond neemt, recht door zee is, voor zijn mening uitkomt en weet wat hij wil. Maar ook iemand die ondanks de tegenslagen nog steeds positief in het leven staat en vol vertrouwen naar de toekomst kijkt, ook voor de stad Heerlen.