Wijkvereniging KCC`13, 3 jaar bezig in MSP. Voetbal en méér!

Foto: Heerlen.Nieuws.nl/Hein Smith

WV KCC’13 werd, zoals het getal in de naam doet vermoeden, opgericht in 2013. Uitgebreidere tekstverklaring van de afkorting WV KCC’13: Wijkvereniging K.E.V.-Coriovallum-Combinatie. De twee voetbalverenigingen K.E.V. en Coriovallum gingen in 2003 in eerste instantie samen verder als SV MSP`03, maar die vereniging stopte er een kleine 10 jaar later mee. Een enthousiaste groep mensen uit de wijk MSP richtte daarna de wijkvereniging op, met als doel om voor alle MSP-inwoners activiteiten te gaan organiseren, waaronder voetbal.

Na 3 jaar blikken wij terug met Jolanda en John Scheilen, bestuursleden van het eerste uur en destijds initiatiefnemers bij het oprichten van deze vereniging.

Wie zijn Jolanda en John Scheilen?

Jolanda is geboren op 13 juli 1969 in Heerlen, John Scheilen op 12 juni 1963 in Hoensbroek, waar ook zijn hart nog steeds ligt. Zij wonen in Heerlen, zijn gehuwd en hebben 3 kinderen. Nathalie (29), Chantal (27) en Kyle (14). Zij hebben inmiddels ook twee kleindochters, Jaylinn (4) en Jiënna van anderhalf jaar oud.
Jolanda is werkzaam bij het UWV, en John verdient de kost bij Woonpunt.

Waar staat jullie wijkvereniging voor en hoe kwamen jullie op het idee deze vereniging op te richten?

“Na het stoppen van de voetbalclub MSP’03 werd al snel duidelijk dat de inwoners van de wijken een plaats misten waar zij of hun kinderen konden sporten. Er was ook geen trefpunt meer, geen plaats meer om elkaar te ontmoeten. Onze zoon Kyle voetbalde bij MSP’03 en wij kwamen daardoor regelmatig op het complex. Op die manier bouwden we een band op met veel bewoners uit Meezenbroek-Schandelen-Palemig die ook regelmatig bij MSP’03 kwamen.

Toen ons door de vele vragen en opmerkingen duidelijk was dat er behoefte was aan een plek om te sporten, zijn we gaan kijken of het mogelijk was om hier in de MSP wijken zo’n plek te realiseren. Er volgden diverse gesprekken met de gemeente Heerlen, en die waren niet altijd even gemakkelijk. Ze bleven bij de gemeente ook het verband met MSP’03 leggen. Op een gegeven moment lukte het ons toch om de gemeente te overtuigen, en was de gemeente bereid om ons onder strikte voorwaarden een vergunning voor bepaalde tijd te verlenen. Toen moesten we een Plan van Aanpak en een beleidsplan gaan schrijven. Na de goedkeuring daarvan was er een volgende stap: die naar de KNVB. Maar daar proefden wij al vrij snel dat ze er vertrouwen in hadden en kwam er groen licht.”

Op nul begonnen

“Ja. Toen begon het pas echt. Met hulp van externe adviseurs die ons belangeloos hielpen, gingen we aan de slag. Moet je nagaan: we hadden nul ervaring! Nul euro in kas! Dus zoals men zo mooi zegt, we zijn op nul begonnen.
Toch wel een unieke stap voor mensen die niet uit de voetbalwereld komen. Al had John uit hoofde van zijn functie bij Woonpunt regelmatig contact over en met de inwoners van de MSP wijken. Hij wist dus goed wat er speelde en wat er nodig was: er moest een vereniging komen die naast het voetballen ook de mogelijkheid bood om andere activiteiten op het complex te beoefenen.”

En dat is gelukt?

“Nadat alle officiële zaken en verplichtingen afgehandeld waren kregen we de sleutels van het complex. Dat was best wel vreemd. Wij zijn in 2013 gestart met 61 leden, op een heel bescheiden schaal dus. Maar al snel groeide er binnen ons clubje een enorm enthousiasme voor waar we mee bezig waren, en dat deed ons heel goed. Voor ons was alles compleet nieuw, en vooral het eerste half jaar was enorm zwaar. We moesten ons voortdurend verantwoorden, en ze bleven ons maar vergelijken met MSP’03 terwijl er geen enkel bestuurslid van MSP’03 actief is of was bij KCC`13. Gelukkig zag je gedurende het eerste seizoen het vertrouwen groeien. Er kwamen nieuwe leden bij, wijkbewoners kwamen een kijkje nemen, vroegen of er plaats was voor hun kinderen. En er werden initiatieven genomen voor diverse leuke activiteiten.”

Dan gaat het tweede seizoen in..?

“We merkten dat er een positieve uitstraling was. Het tweede seizoen konden we beginnen met diverse seniorenteams, een damesteam en enkele jeugdteams. En heel belangrijk, er hadden zich inmiddels tal van vrijwilligers aangemeld, een fantastisch basis waarop wij verder konden bouwen. Welbewust, en op een rustige verantwoorde wijze. Je zag dat bij de twijfelaars de knop daardoor omging en dat ze het belang van de wijkvereniging voor de gemeenschap gingen inzien.”

Dan even terug naar de wijkvereniging, hoe heeft zich die verder ontwikkeld?

“Goed. Er is een goede samenwerking met de wijkraad, die inmiddels ook gebruik maakt van onze kantine en accommodatie. Ook diverse andere verenigingen uit de wijk beoefenen hun activiteiten bij ons. Het is een heel prettige samenwerking. Laatst was er een dropping georganiseerd door de wijkraad, met als centraal punt onze kantine. Daar waren we wel trots op. Deze samenwerking zien wij duidelijk als een binding met de wijken.

Ook de argwaan of de scepsis bij andere instanties lijkt verdwenen. Neem de gemeente Heerlen. Die heeft de overeenkomst met ons, die er was voor bepaalde tijd, omgezet in een overeenkomst voor onbepaalde tijd. Dat is voor ons een teken van vertrouwen, en dat biedt rust bij het verder plannen van onze toekomst. De KNVB was en is voor ons een perfect aanspreekpunt. Wij kloppen nooit tevergeefs bij hen aan om advies.
De basis van onze wijkvereniging ligt er nu duidelijk, naast de voetbalactiviteiten zijn er ook veel andere activiteiten.”

Even naar jullie persoonlijk, hoe zwaar is deze uitdaging?

“Heel zwaar, maar wel te doen met de juiste afspraken. Want je bent eigenlijk 7 dagen per week met je vereniging bezig. En dat naast je gezin en naast je werk. Maar we hebben met de kinderen goede afspraken gemaakt en wij kunnen zelf goed omgaan met de druk. Natuurlijk heb je ook wel eens momenten dat er iets tegenzit en er commentaar is op wat je doet, maar dan houden wij ons vast aan het gezegde van een van onze adviseurs: ‘Zonder dwarsliggers kan geen trein rijden’.
Maar vergeet in dit verhaal absoluut niet de bestuursleden en de vrijwilligers! Zonder hun bijdrage was dit alles niet mogelijk geweest. Daar zijn we ze dan ook heel dankbaar voor! En als je dan ziet welke waardering je van de leden en vanuit de wijken krijgt; dat geeft ons iedere dag weer kracht en de drive om er mee door te gaan!”

‘Zonder dwarsliggers kan geen trein rijden’.

Hoe kijken jullie naar de toekomst van WV KCC’13?

“Wij weten zeker dat de continuïteit gewaarborgd is. Wij zijn financieel gezond. Het ledenaantal groeit nog steeds, en ook volgend seizoen zullen er weer teams bijkomen. Er is een goede band met de sponsoren, die ook hun vertrouwen in ons hebben uitgesproken. Daarbij de meer dan goede band met de wijkraad en de andere verenigingen uit de wijken.
Maar we blijven zeker met beide benen op de grond staan. Eén zwaluw maakt immers nog geen zomer. De weg naar het doel zijn we aan het bewandelen, de eerste stappen zijn gezet, maar er moeten nog vele volgen!
Ook op het bestuurlijk vlak zijn er positieve ontwikkelingen. Er zijn diverse jonge mensen en mensen met ervaring die hebben aangegeven ons als bestuurslid te willen komen steunen. Prachtig toch?!”

De start was heel zwaar, maar de structuur van de vereniging begint vaste vormen aan te nemen en de te bereiken doelstellingen komen steeds scherper in het vizier, mogen we aan het slot van het gesprek concluderen. Dat beamen ook beide initiatiefnemers, al beklemtonen ze weer opnieuw dat dit alles nooit gerealiseerd zou zijn zonder de medewerking van de gemeente Heerlen, de KNVB, de leden en vooral alle vrijwilligers.
Neemt niet weg dat we van doen en gesproken hebben met twee ras-optimisten met een sociale instelling en het hart op precies de juiste plaats. Respect!

Tekst en interview: Hein Smith.