Vandaag een gesprek met een vooruitziend ondernemer, geboren en getogen op de Heksenberg in Heerlen. Investeerder, vernieuwend, strateeg, adviseur, programma directeur, denkt globaal én handelt lokaal, creëert duurzame winnaars. Eigenaar van Beheermaatschappij Heksenberg bv en oprichter en CEO van Mabs4.0 bv, maar vooral een zeer sociaal mens!
Wie is Leon Beerendonk?
“Ik ben geboren op 20 januari 1951 in de Kievitstraat op de Heksenberg. Ik heb 33 jaar op de Heksenberg gewoond, ik ben geboren en getogen op de Heksenberg. Mijn vader was mijnwerker, mijn moeder was afkomstig van Heerlerheide waar mijn opa Jupke Hermans een groot café had aan de Ganzenweide. Dus waarschijnlijk heb ik een stukje ondernemerschap van mijn opa meegekregen. In die tijd was Heerlerheide misschien wel het bekendste handelsdorp in Limburg (onder andere door handel in groente, fruit, eieren en vee). Ik ben getrouwd met Sabina, afgelopen jaar 5 december waren wij 30 jaar getrouwd, maar in totaal kennen wij elkaar al 44 jaar. Wij wonen in Schaesberg/Landgraaf.”
Opleidingen?
“Geboren en getogen op Heksenberg, dus vanzelfsprekend heb ik ook de lagere school op de Heksenberg doorlopen. De toenmalige hoofdonderwijzer (meester De Loo) vond dat ik maar naar de OVS (Ondergrondse Vakschool) moest. Maar daar dachten mijn ouders gelukkig toch heel anders over! Zeker gezien de reden die de hoofdonderwijzer opgaf: ik sprak soms hakkelend. Mijn ouders wonnen advies in en lieten mij diverse onderzoeken doen ondergaan. En wat denk je? De experts gaven het advies dat ik minimaal HBS of gymnasium zou moeten volgen. Maar daar was meester De Loo het op zijn beurt helemaal niet mee eens. Hij weigerde om ook maar iets in mijn overgang naar de middelbare school te betekenen. Sterker nog, ik mocht achteraan in de klas plaatsnemen wanneer een selectie van circa 10 klasgenootjes bijles kreeg. De rest kreeg dan “vrij tekenen”. Maar desondanks gaf ik toch regelmatig antwoorden vanuit mijn positie achter in de klas. Dan mocht ik weer vertrekken, en buiten op de schoolplein rotzooi gaan opruimen. Mijn ouders hebben uiteindelijk dan ook alles zelf moeten regelen, zij kregen op geen enkele wijze medewerking van de hoofdonderwijzer.
Ik ging dus HBS-B doen, op het Eijkhagencollege in Schaesberg. Met de fiets door het bos langs het kasteel. Ik hoef je dus niet te vertellen hoe wij soms onder de modder op school aankwamen. Daarna ben ik in Heerlen naar de HTS gegaan, waar ik een bijzondere opleiding heb gevolgd (Fysische Techniek), die toentertijd maar op twee plaatsen in Nederland werd gegeven, namelijk in Haarlem en Heerlen. Tijdens die opleiding heb ik ook nog aan de draai- en freesbank gestaan, en werktuigbouwkundig tekenen, instrumentkunde, fysische chemie, atoomfysica en wiskunde gevolgd. Anders gezegd: het was een relatief zware opleiding. Na het behalen van mijn diploma ben ik naar de TH in Eindhoven gegaan, voor de studierichting Technische Natuurkunde. Uiteindelijk ben ik daar cum laude afgestudeerd in de Theoretische Kernfysica.
Vervolgens ben ik een promotieonderzoek in de toegepaste atoomfysica gaan doen. Ook op de TH Eindhoven, het bouwen van een “gepolariseerde ionenbron”. Tijdens zowel mijn afstudeer- als mijn promotiewerkzaamheden had ik ontzettend veel van doen met wetenschappelijk computerwerk. Na twee jaar hield ik mijn promotiewerkzaamheden voor gezien en ben ik gestopt. Ik had op dat moment zoveel ervaring opgedaan met computers en automatisering dat ik in die richting een nieuwe uitdaging ben gaan zoeken.”
En die uitdaging werd?
In 1980 ben ik gaan werken bij Computer Centrum Limburg (CCL). Daar deed ik heel veel ervaring op, dankzij mijn wetenschappelijke opleiding en automatiseringservaring leerde ik veel en snel op het gebied van de administratieve en bestuurlijke automatisering. Wij realiseerden in 4 jaar diverse toonaangevende projecten. In 1982 bijvoorbeeld voor de VOR (Verkeers Ongevallen Registratie). Wij automatiseerden de invoer van 300.000 verkeersongevallen, en hebben het volledige Nederlandse wegennetwerk gedigitaliseerd. Dat gedigitaliseerde wegennetwerk was ook de basis voor het eerste navigatiesysteem ter wereld (Carin), gerealiseerd door Philips eind 1982.
Op een gegeven moment werd bekend dat het CCL zou worden geprivatiseerd. Voor mij het signaal om aan een volgende uitdaging te beginnen. Mijn zwager Emile Malherbe was in 1969 een Marketing & Communicatiebedrijf gestart (Mediaan). En in het begin van de jaren 80 hadden wij al het idee dat Marketing, Communicatie en ICT samen zouden groeien. Een vooruitziende blik, want het heeft nog 30 jaar geduurd voordat het zo ver was. Wij zetten een nieuwe poot op die geheel gericht was op automatisering. En binnen de kortste keren was dit met afstand de grootste poot binnen Mediaan. Ons kantoor was toen nog op de Akerstraat, later zijn we verhuisd naar de huidige locatie op de Frankenlaan in Heerlen.”
Leon komt langzaam op stoom, is in zijn element als hij bevlogen verder uitweidt over de vele ontwikkelingen die hij met het bedrijf heeft doorgemaakt. Gedurende 30 jaar heeft het bedrijf alleen maar serieuze zwarte cijfers geschreven, met een totale omzet van circa 200 miljoen euro. En over hoe het bedrijf is uitgebouwd, de megaprojecten voor onder andere KPN. Inclusief het realiseren van een internationale droom met vestigingen in Düsseldorf, München, Brussel, Amsterdam. Met het hoofdkantoor in Heerlen.
Maar dan uiteindelijk toch…?
“Je bedoelt de verkoop van mijn aandelen? Ja, ik had in het verleden onder andere van diverse grote internationale organisaties de vraag gekregen of zij het bedrijf konden kopen. Maar ik had altijd het standpunt: “je hobby en je familie verkoop je niet”. Bij Mediaan werkte ik al vele jaren samen met mensen met wie we het bedrijf hebben opgebouwd, ik wilde ook niet stoppen met werken, maar de operationele verantwoordelijkheid lag nog steeds bij mij en daar wilde ik graag vanaf. Op 1 januari 2014 heb ik 75% van mijn aandelen overgedragen.”
Een van de lijfspreuken van Leon Beerendonk is dat je niet bang moet zijn om jezelf te kannibaliseren! Daarbij had, en heeft hij nog steeds, een strakke visie op waarheen onze wereld zich beweegt als het gaat om Consultancy, Technologie, Big Data, Social en Apps. Om te overleven moet je dan ook “niet bang zijn om jezelf te kannibaliseren”. Als je 30 jaar eindverantwoordelijk en zeer succesvol bent geweest, en je hebt een stringente eigen mening, dan is dat fors wennen. Dat was dan ook de reden voor Leon om begin 2015 zijn resterende aandelen aan het LIOF over te dragen.
En het vervolg was?
“Dat ik in juni 2015 mijn nu reeds bijzonder succesvolle nieuwe bedrijf Mabs4.0 ben gestart, een top-consultancy boetiek. Kort samengevat gaat het erom, dat wij onze klanten met veel passie, kennis en ervaring middels een gigantische gedrevenheid helpen succesvol te zijn in de digitale wereld. Daarnaast heb ik vanuit de ‘Heksenberg Groep’ geïnvesteerd in een aantal jonge ondernemers en bedrijven, die hun levensvatbaarheid al hebben bewezen. Jonge ondernemers die wij coachen, begeleiden en uitdagen. Op dit moment bestaat ons Mabs4.0 team uit twaalf medewerkers, en als het nodig is maken we bij grote projecten gebruik van een flexibele schil. De consultancy-expertise van Mabs4.0 fungeert ook als smeerolie tussen alle bedrijven van de ‘Heksenberg Groep’ en helpt onder andere deze bedrijven naar een ‘next Level’ te brengen.
Waren deze uitdagingen ook uw jeugddroom?
Nee, helemaal niet. Als jonge jongen wilde ik altijd boswachter worden. Ik wist en weet ontzettend veel van vogels. Ik wandel nog geregeld op de Brunssummerheide. Mooi in de natuur, genieten van het fluiten van de vogels, lekker je hoofd leegmaken. En vaak komen onder het wandelen de beste oplossingen en/of ideeën naar boven, die ik dan ook grif noteer, vroeger op een kladje, tegenwoordig op mijn iPhone. Het is zo ontzettend mooi in de natuur. Het is een van de weinige dingen die niks kosten, dat helemaal gratis is. Als je er tenminste voor openstaat en het wil zien!
En weet je, ik ben al die jaren ook dicht bij mijzelf gebleven. Ik weet waar ik vandaan kom en hoe hard mijn vader en moeder hebben moeten werken om mij te laten studeren. Daar denk ik nog iedere dag aan!”
U staat bekend als een zeer sociaal en maatschappelijk betrokken mens.
“Dat sociaal-maatschappelijke en de hulpvaardigheid heb ik van huis uit meegekregen. Als er iemand een probleem had en mijn ouders konden helpen, dan deden zij dat. Ook al kwamen ze daardoor zelf wellicht in de problemen. En ook van mijn opa, zijn gastvrijheid en behulpzaamheid voor mensen die het nodig hadden. Volgens mij zitten zaken zoals maatschappelijke betrokkenheid gewoon in je.
Daarnaast had mijn vader een groot rechtvaardigheidsgevoel en was hij zeer principieel en dat was niet altijd makkelijk. Waarschijnlijk zit dat ook een beetje in mijn genen.”
De voetbalclub is meestal als grootste vereniging in de wijk het kloppend hart van een gemeenschap en dat ruk je in een keer weg.
Maar Heksenberg heeft een speciale plek in uw hart?
“Ja, dat lijkt mij ook logisch, daar liggen mijn roots. Maar ik doe het ook breder, naast Heksenberg steunen wij ook veel andersoortige activiteiten in heel Parkstad. Maar wat is er nu mooier dan een hechte gemeenschap met zijn harmonie, de scouting, de voetbalvereniging, de carnavalsvereniging en ga zo nog maar even door. Het is toch mooi als je daar iets voor kunt betekenen. Daarom begrijp ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet waarom de gemeente Heerlen het besluit genomen heeft om een aantal voetbalverenigingen weg te saneren uit de wijken. De voetbalclub is meestal als grootste vereniging in de wijk het kloppend hart van een gemeenschap en dat ruk je in een keer weg. En wat is er voor terug gekomen? Zelf ben ik ruim 15 jaar voorzitter geweest van RKVV Heksenberg en al pakweg 35 jaar hoofdsponsor en ik zal deze vereniging altijd blijven steunen. Ik hoop dat RKVV Heksenberg ooit weer actief is op de plek waar zij thuis horen, namelijk in de wijk Heksenberg.”
Wat vindt u van de ontwikkelingen van de stad Heerlen?
“Er is geen balans. Er moet meer veranderen. In de stad zijn voldoende positieve ontwikkelingen maar ook veel zaken die voor enorme ruis en ontevredenheid zorgen, zeker in de wijken. Als ondernemer zou ik zeker een aantal zaken anders doen. De gemeente moet meer van buiten naar binnen denken, zoals wij dat als ondernemers ook doen, vanuit de klant. De gemeente zou zich veel meer moeten verplaatsen in de burger, en de vraag stellen waar de inwoners van Heerlen op zitten te wachten. Vraag het gewoon, praat mét de burger in plaats van óver de burger, en pas het beleid aan. Ik heb het idee dat ze op het gemeentehuis denken dat de burgers er voor hen zijn. Fout, zíj moeten er voor de burgers zijn.”
Tot slot de “Vragen van ……”
Mijn leven is een spannend jongensboek!
1. Karakter?
Passie, enthousiasme, operationele kracht, authentiek, altijd dicht bij mezelf gebleven.
2. Levensmotto?
Succes is niet voor lafaards.
3. Bewondering voor?
Mensen, op welk niveau dan ook, die iets van hun leven maken, het maximale uit zichzelf weten te halen, met hun talenten woekeren.
4. Spijt van?
Nergens, ik heb een uitzonderlijk leven en zou het zo weer doen zoals ik dit gedaan heb. Mijn leven is een spannend jongensboek!
5. Angst voor?
Angst is een slechte raadgever, je maakt dan vaker de verkeerde keuzes. Wat mijzelf betreft hoop ik lang gezond te blijven en mijn steentje te kunnen blijven bijdragen aan de maatschappij. Maar we weten ook dat je gezondheid niet kunt kopen.
6. Hobby’s?
Mijn werk, de natuur en het sociaal maatschappelijke engagement.
7. Ambities?
Nog steeds dit werk en ik hoop dit te mogen doen tot mijn dood. En de opgedane kennis en ervaringen beschikbaar te stellen aan de maatschappij, klanten en collega`s.
8. Carnaval of wintersport?
Carnaval, geweldig op de vrijdag voor carnaval hebben wij in het Cultuurhuis een groot carnavalsfeest met diverse bekende artiesten, we verheugen ons er nu al op.
Het falen van de voorbereiding is de voorbereiding van het falen.
9. Slechte eigenschap?
Ongeduldig, soms gaan zaken mij niet snel genoeg, en ik kan niet tegen verlies, met voetballen heb ik daar minder last van.
Maar: Het falen van de voorbereiding is de voorbereiding van het falen.
10. Schouwburg, boek of film?
Ik lees regelmatig boeken over economie, management en recent heb ik van mijn echtgenote Sabina het boek gekregen van de zus van Willem Holleder maar daar moet ik nog aan beginnen.
11. Avondje stappen of etentje?
Ik ga met vrienden wel eens een avondje flink stappen, wat ik graag doe, en met Sabina uit eten.
12. Bier, water of wijntje?
Biertje, ik drink soms weken niets maar tijdens een avondje stappen kan ik hem goed raken. En soms een lekker portje.
13. Wie zijn uw voorbeelden?
Ik heb geen echte voorbeelden. Ik heb altijd mijn eigen koers gevaren, in alles. Ik kijk en lees veel artikelen over (succesvolle) ondernemers, onderzoeken, economie, innovatie, maar ik leer vooral van zaken die goed of fout gaan, maar je leert meer van fouten.
14. Krijg inspiratie van?
Enthousiaste mensen, teams, die bezig zijn met uitdragen van kennis, ervaring en oplossingen, klantopdrachten die er echt toe doen.
15. Wat zou u absoluut nog eens willen doen?
Met Sabina naar Australië, ik moet daar echt een keer voldoende tijd voor gaan nemen.
16. Ultieme doelstelling?
Ik hoop nog heel lang met mijn zakelijke en sociaal maatschappelijke hobby’s bezig te zijn.
17. Tot slot, waar zien wij u over 10 jaar?
Als het aan mij ligt mag je mij over 10 jaar hier op dezelfde plek weer komen opzoeken en dan ben ik nog steeds bezig met mijn hobby, mijn werk!
Het was een heel inspirerend gesprek met deze geslaagde ondernemer. Een man die ondanks zijn successen gewoon benaderbaar is gebleven, maar die ook zijn sociale betrokkenheid niet onder stoelen of banken steekt. Iemand die heel goed kan delen, want als je niet kunt delen kun je ook niet vermenigvuldigen (een van zijn lijfspreuken).
We sluiten het gesprek af met de tekst van Leon over zijn gestorven ouders. “Ik hoop dat hierboven nog iets is zodat mijn ouders iedere dag kunnen zien hoe goed wij het hebben.”