Hoe kunnen we het jaar stemmiger en feestelijker afsluiten dan met een gesprek over prachtige zang en hemelse violen...

Ofwel een interview met sopraansoliste Wendy Kokkelkoren en orkestleider/dirigent/violist Guido Dieteren, beiden bekend van hun samenwerking in 'Guido's Orchestra'.

Beiden zijn in Heerlen geboren. Guido Dieteren in 1974 in het ziekenhuis van Heerlen, Wendy Kokkelkoren een jaartje later in de toenmalige Vroedvrouwenschool in Heerlen.

Ze zijn ook getrouwd in Heerlen, in 2006 om precies te zijn in de Pancratiuskerk. Samen kregen zij twee dochters, Emma-Sophie, nu nog 4 jaar, en Annabel van 3 jaar oud.

Met z'n viertjes woont het gezin in het pittoreske Vaesrade.

Wendy is na haar middelbare school begonnen aan de opleiding 'Solozang' aan het Conservatorium van Maastricht. In 1999 sloot zij de eerste fase 'Solozang' en opera zeer succesvol af, en studeerde ze verder voor de tweede fase, die zij in 2002 cum laude afsloot.

Guido is de vijfde generatie orkestleider/dirigent, na zijn vader, opa, en 2 overgrootvaders. "Van hen heb ik waarschijnlijk de genen. Toen ik net 6 jaar oud was ben ik aan de muziekschool in Heerlen begonnen met vioolles. Op mijn 15e ging ik naar het Jeanne d`Arc college in Maastricht. Daar was een gecombineerde opleiding voor conservatorium en voortgezet onderwijs. Dat heb ik op mijn achttiende afgesloten met het VWO diploma. Daarna ben ik verder gaan studeren, viool aan het Conservatorium in Maastricht. Gevolgd door talrijke masterclasses in binnen- en buitenland."

Wendy is sopraansoliste. Naast haar diverse opleidingen zong zij al regelmatig in kerkdiensten, concerten en musicals. De rol van Maria in ‘West Side Story’ is haar het meest bijgebleven, zegt ze over die tijd. Tijdens de tweede fase van haar studie soleerde ze bij het operagezelschap 'Opera Zuid' met rollen in 'Le Nozze di Figaro', 'Rigoletto', 'L`Lorleo' en 'L`Enfant et les Sortiléges'. Sinds 2001 maakt ze deel uit van 'Guido's Orchestra'. In 2005 bracht zij, óók met Guido's Orchestra, haar soloalbum 'Feelings' uit.

Kunnen we bij de loopbaan van Wendy volstaan met de omschrijving 'sopraansoliste', bij Guido moeten we meer woorden uit het muzikale jargon te voorschijn halen om zijn activiteiten te omschrijven. Hij staat te boek als componist, dirigent, violist, musical director, producer, orkestleider en natuurlijk als oprichter van zijn orkest 'Guido's Orchestra'.

Guido was concertmeester van het Jeugd Symfonie Orkest, het Jeugdorkest Nederland. In het vervolg van zijn muzikale carrière was hij onder meer dirigent, violist en solist bij verschillende orkesten die op tournee waren door Europa en Noord-Amerika. Ook was hij eerste violist bij het Straussorkest van André Rieu.

In 1998 ging hij aan de slag met componist Falco Bosboom, samen componeerden ze een nieuwe orkestproductie. Toen is ook 'Guido's Ochestra' opgericht. Maar daarnaast doet/deed Guido veel meer, hij produceert cd's en evenementen voor Sony, Strengholt, BMG, Universal, the entertainment group, en voor de omroepen Tros en Max.

Samen hebben Wendy en Guido met 'Guido's Orchestra' op tal van plekken op deze aarde opgetreden. Op diverse locaties met bekende artiesten, waaronder Paul de Leeuw, Lional Ritchie, Nick en Simon, Marco Bossato, Diana Ross en nog vele andere artiesten. Maar dit alles, en de vele successen hebben hen beiden als mens niet veranderd.

Na deze vrij uitvoerige opsomming van persoonsgegevens en feiten permitteren we ons toch even een intermezzo 'à la Story'. Jullie zijn nu 10 jaar getrouwd, maar het begin, was dat liefde op het eerste gezicht?

'Nee, niet direct" zegt Wendy lachend nadat ze elkaar even hebben aangekeken. "Ik vond Guido wel een leuke jongen, maar eigenlijk niet iemand voor mij. Diezelfde gedachte had Guido trouwens ook. Maar op 26 mei 2001 sloeg de vonk uiteindelijk toch over en was er het 'grote-geluk-moment', twee weken nadat wij elkaar hadden leren kennen was er de eerste kus. En ja, vanaf dat moment hebben wij een rijk leven, en voelen wij ons rijk in het hart."

Voor Wendy en Guido zijn hun gezin en familie het belangrijkste wat er is. Dat blijkt direct uit de bevlogen manier waarop ze over hun beide dochtertjes vertellen, Emma-Sophie en Annabel. Waarvan ze natuurlijk willen dat die allebei een zo normaal mogelijke opvoeding moeten krijgen, terwijl dat in hun alledaagse praktijk lang niet altijd blijkt te kunnen. Want hoe doe je dat, als je voor mogelijke concerten naar onder andere China of andere verre landen moet afreizen? Neem je de kinderen dan mee, en zo ja, hoe ga je dat dan zo goed mogelijk regelen en los je de problemen op die daarbij komen kijken? Daar moet je vooraf met zijn tweetjes natuurlijk uitkomen, en op één lijn zitten.

Maar ook het Sinterklaasfeest is in hun gezin een belangrijke gebeurtenis, evenals het kerstfeest. "Iedere zondag in de aanloop naar het kerstfeest spreken wij met onze dochters de adventswensen uit, wij hechten daar waarde aan. Kerstfeest is voor ons gezin, maar ook voor onze familie, de tijd van vrede, vreugde en bezinning. Met het delen van verdraagzaamheid, het samenzijn, de tijd van het licht in de duisternis, en de jaarafsluiting. Kerstmis, dat zijn voor ons ook de dagen van rust. Al is uitslapen er niet echt bij, want Emma-Sophie en Annabel zijn vrijwel altijd vroeg paraat!"

Op de vraag of beide dochters, ondanks hun jeugdige leeftijd, de genen en dus het muzikale talent van hun ouders hebben meegekregen laten Wendy en Guido een filmpje zien waarop Emma-Sophie, tijdens de repetities van haar moeder, met een microfoon naast Wendy staat mee te zingen.

En volgens Guido moet Annabel regisseur of actrice worden. "Het is echt een theaterbeest", zegt hij lachend, "want thuis wil zij ook al regelmatig de regie in handen nemen. Wij hebben een leuk leven. Wendy en ik zijn een twee-eenheid, dus niet alleen op gebied van muziek, maar ook ver daarbuiten. En Wendy is altijd Wendy gebleven. Zij is wie zij is. En ik? Ik hou ontzettend veel van haar. Onze grootste wens is dat onze dochters uitgroeien tot mooie mensen. Want het gaat om liefde in het leven, dat geeft rust.

Ik had eens een aparte ervaring, die is me altijd bijgebleven. Op een gegeven moment komt Emma-Sophie 's morgens naar mij toe en zegt: "Pappa, vanaf nu heet ik 'Vlinder'!" Uiteraard vond ik dat prima. 's Middags zit ik in de tuin, en wat gebeurt? Er komt opeens een vlinder, die ik nog nooit in onze tuin had gezien, op mijn trui zitten. Ik denk wel ruim een kwartier lang. Dat was voor mij echt een geluksmoment waaraan ik nog regelmatig terugdenk."

Ook zijn veel te vroeg overleden vader komt dagelijks terug in Guido's gedachten. Zijn opa en vader overleden kort na elkaar, binnen een periode van een half jaar.

"Ja, ik mis mijn vader iedere dag. Het is zo jammer dat hij onze grote successen niet heeft mogen meemaken. Misschien dat ik hem dat later allemaal nog kan vertellen, of kijkt hij ook nu al mee. Ik ben hem dankbaar voor zijn liefde en muzikaal talent, en iedere avond als ik het laatste kaarsje uitblaas, dank ik hem voor alles."

Zijn moeder is gelukkig wel nog aanwezig in het dagelijkse leven. Dat blijkt als tijdens het gesprek een zeer charmante dame de ruimte binnenkomt die zich voorstelt als "mevrouw Dieteren". "Inderdaad, mijn moeder" zegt Guido met een glimlach. "Na het overlijden van mijn vader hebben wij haar gevraagd of zij niet bij ons zou willen komen werken. En je ziet het, mooi toch?!”

Voordat Wendy hun dochters gaat ophalen nog snel

Wendy over Guido: Gedreven, perfectionistisch, gedisciplineerd, ambitieus, enthousiast en hij kan goed relativeren.

Guido over Wendy: Lief en explosief, en alles wat daar tussen is. Kan iets minder goed met de drukte omgaan.

Guido: Pluk de dag. En ik ga altijd voor een 10! Wel nog nooit gehaald, maar we gáán er wel voor. Altijd op zoek naar een nieuwe horizon. Wij gaan door, waar anderen zijn gestopt.

Wendy: Geniet van het leven, van het heden. We gaan voor kwaliteit maar dat houdt bijvoorbeeld niet in dat je alleen in een sterrenrestaurant goed kunt eten. Bij ons ligt de lat altijd hoog.

Voor mensen die in hun leven iets goeds doen, klaarstaan voor anderen. Neem de mensen die werken in de gezondheidszorg. Dat is één voorbeeld, maar zo zijn er velen. Wij proberen dit met onze muziek te bewerkstelligen.

Guido: Spijt van? Ik noem het liever leermomenten. Zo'n moment hebben wij meegemaakt tijdens ons eerste avontuur, maar deze les past bij ons. Je krijgt in het leven alles op de juiste tijd en op de juiste plek!

Wendy: Nee, nergens voor. En Guido sluit zich daarbij aan.

Beiden: Muziek, zingen, gezelligheid zoals Sint Nicolaas met onze dochters en de kerstdagen.

Wendy: Goede en mooie concerten.

Guido: Ambitie is voor mij het streven naar een topniveau in alles wat ik doe. Ik zie ons dan ook als topsporters, wij werken soms 80 uur per week en om alles te kunnen handelen vergt dat een enorme discipline.

Wendy: Liefdevol zijn.

Guido: Bij het bereiken daarvan heb ik enorm veel baat aan mijn spirituele trainingen. Dat is voor mij het ontdekken van de weg naar wie je bent. Ik observeer elke situatie bewust en rustig, waardoor ik weet wat ik doe. Ik kan blij zijn met een kop koffie en een koekje. Waarderen en accepteren zijn belangrijke waarden. Mijn glas is dan ook altijd half vol.

En mijn band met de natuur, die is heel belangrijk voor me. Ik krijg een goed gevoel als ik in de natuur ben en bijvoorbeeld tegen een boom sta. Dat zijn voor mij rust-momenten.

Wendy: Ongeduldig, kort lontje. Onze jongste dochter Annabel heeft het temperament van mij.

Guido: te hard werken, maar ook drammerig en ‘pushen’.

Alle drie. Alleen ontbreekt vaak de tijd voor een bezoek aan de schouwburg. We kijken wel film, maar dan thuis.

Etentje!

Wijntje.

Wendy is inmiddels hun dochters ophalen.

Guido: Mijn opa en mijn vader. Zij waren ook dirigent en mijn grootste voorbeelden, en ik heb altijd geweten dit ook te gaan doen. Ja, het zit in de genen, ik ben de vijfde generatie.

Van het leven. Vooral als je uitgerust bent. Als ik twee dagen kan rusten en goed slaap dan zit ik weer boordevol ideeën.

Een grote wereldtournee maken. Avonturen in alle werelddelen. Nieuwe ervaringen opdoen en ruiken en proeven aan al de verschillende culturen. Ik heb zoiets eens meegemaakt tijdens een bijzondere taxirit in Shanghai, wat een ervaring!

De ambitie is wereldwijd. Europa, Azië, Zuid Amerika. Maar ook in Parkstad.

Afsluitend vertelt Guido nog vol passie over zijn werk en over zijn uitdagingen. Geeft hij nog meer inzicht in hun drukke bestaan. Legt uit dat de tv-producties waaraan hij werkt maanden van voorbereiding kosten. Spreekt over de orkestbezettingen waarmee hij werkt en waarvoor hij de verantwoordelijkheid draagt. Zowel financieel als artistiek, en variërend van een minimum bezetting van 40 personen tot ongeveer 300 personen bij de grote producties. Over de enorme drukke december maand, met de onvermijdelijke slaaptekorten. En over zijn dagelijkse bezigheden zoals het repeteren, de zakelijke beslommeringen, het beantwoorden van e-mails, het zelf studeren, naar producties kijken. Of zoals onlangs, gesprekken voeren over hun toekomstige activiteiten in China, Thailand en Indonesië. En dat het hem wel eens steekt als sommigen zijn ambitie vertalen naar arrogantie, waar hij het totaal niet mee eens is.

En ondanks die drukte vindt hij aan het einde van iedere avond de tijd, om naast het danken van zijn vader bij het uitblazen van het laatste kaarsje, om ook nog dank uit te spreken voor alles wat hij die dag heeft beleefd. "Ja, druk is het. Maar het is ook leuk." Het leven staat dan in het teken van concerten, optredens en tv-uitzendingen, maar het gezin staat in hun leven voorop.

Het past, vooral in deze tijd, om af te sluiten met een van de vele mooie gezegdes van Guido: "In het leven moet je op zoek naar liefde en verdieping."

Wendy en Guido wensen iedereen dan ook veel vrede, vreugde en liefde.

Heerlen.Nieuws.nl dankt deze twee bijzondere mensen dat zij in deze overvolle decembermaand de tijd vrij hebben gemaakt voor dit kerstinterview, en wensen hen, dochters en familie heel mooie feestdagen en een gezond, succesvol en zeer muzikaal 2017.