Onze gasten van vandaag delen alle drie dezelfde hobby: actief zijn bij hun favoriete voetbalvereniging SVN Landgraaf.
- Vader Guus Erkens, 57 jaar, partner Yvonne, van beroep verzekeringsarts bij het UWV en woonachtig in Landgraaf; bij SVN is hij de grensrechter van het eerste elftal.
- Zoon Raúl Erkens, 23 jaar, vriendin Audrey, werkt bij Deloitte na een studie aan de Hogeschool Zuyd afgerond te hebben; naast zijn werk volgt hij nu een opleiding bij Nijenrode tot registeraccountant; bij SVN is hij speler van het eerste team .
- Zoon Alejandro Erkens, 21 jaar, vriendin Tahnee, is na behalen van zijn bachelor aan de Universiteit van Maastricht begonnen aan de master, richting accountancy; na het afsluiten van deze studie zal hij in dienst treden bij PwC; bij SVN speelt hij op het eerste en tweede team.
We beginnen het gesprek met vader Guus in het begin van de avond omdat beide zonen Raúl en Alejandro nog aan het trainen zijn.
Wanneer bent u begonnen met uw activiteiten bij SVN?
Ná mijn voetbalcarrière. Ik heb tot de B-jeugd bij Roda JC gevoetbald, met onder andere Peter de Wit en Toon Ederveen als trainers en Piet Kousen als leider. Daarna ben ik gaan voetballen bij RKTSV. Op een gegeven moment wilde mijn zoon Raúl gaan voetballen en hebben wij hem aangemeld bij de jeugd van SVN. In mijn tijd als speler van RKTSV was ik diverse malen op het complex van SVN geweest en ik had een heel goed gevoel bij deze vereniging, vandaar dat wij Raúl toen hebben aangemeld. Ik ging regelmatig naar zijn verrichtingen kijken en na een jaar werd ik benaderd of ik iets wilde gaan betekenen voor SVN. Ik ben toen trainer geworden van het team van Raúl. Dat heb ik gedaan tot en met het C-team, ik vond toen dat hij ervaring moest gaan opdoen met andere trainers. Ikzelf ben toen het team van Alejandro gaan trainen. Een jaar later keerde ik terug als leider van Rauls team, waarvoor de huidige hoofdtrainer Dennis Voorst de verantwoordelijkheid droeg. Totdat ze me vroegen om elftalleider te worden bij het eerste. Ik heb dus alles in stappen gedaan, jeugd getraind – leider bij de jeugd – leider bij het eerste en nu alweer jaren grensrechter bij het eerste.
Grensrechter?
Ja, voor mij een van de leukste onderdelen van het voetbalspelletje. Ik ben in beweging, hou het contact met de spelers en vind het belangrijk om een onderdeel te zijn van het team. Ik kom graag in de kleedkamer om samen met het team een overwinning te vieren of om een nederlaag te verwerken. Want winnen doe je samen en verliezen dat doe je ook samen!
De noodgedwongen pauze dit kalenderjaar door een knieoperatie was voor mij dan ook een lijdensweg. Het vlaggen is voor mij een uitlaatklep. Ik heb als verzekeringsarts een vrij intensieve baan en dan is het heerlijk als ik bij mijn cluppie lekker kan uitwaaien!
Hoe ik omga met de commentaren van de toeschouwers? Och, daar kan ik heel goed mee omgaan, en eerlijk: ik vind het leuk om als grensrechter te communiceren met het publiek. En dan, lachend, eigenlijk wil ik dan wel altijd het laatste woord hebben…
Na de training schuiven Raúl en Alejandro aan, en beide zonen nemen direct deel aan het gesprek.
Wat meteen opvalt is het wederzijds respect van de drie heren voor elkaar en de passie waarmee het drietal over voetbal praat, maar vooral over elkaar. En de charmante en open manier waarop het trio elkaar aanvult.
Ook over hun vereniging SVN zijn zij alle drie heel stellig: voor hen is het niet denkbaar om ooit naar een andere vereniging te gaan. Nee, SVN is als een tweede familie voor hen. Er heerst een fijne sfeer, die van ‘ons-kent-ons’, en in dat geheel speelt de huidige hoofdtrainer een belangrijke rol. Niet alleen heeft hij veel ‘voetbalverstand’, maar hij weet ook goed om te gaan met de vele vrijwilligers, de supporters en de spelers. Dat is gewoon klasse. En hij brengt dat ook over op de spelers.
De trainer heeft een positieve invloed, kent de situatie van zijn eigen spelers en heeft een enorme positieve invloed. Nee, Dennis Voorst is geen trainer van de dialoog maar eerder van de monoloog. Hij kan uren over voetbal praten. En hij heeft een duidelijke visie: spelen met spelers die uit de eigen vereniging komen. Dat zie je ook dit jaar, er is zo goed als géén verloop en als er al eens een speler weggaat dan keert die regelmatig weer terug op het oude nest.
Gevraagd naar hun reactie hoe Raúl en Alejandro omgaan met de commentaren die hun vader krijgt vanuit het publiek als hij aan het vlaggen is, zeggen beide zonen dat zij dat natuurlijk horen en dat niet prettig vinden. Maar Alejandro weet hier beter mee om te gaan dan Raúl, Raúl geeft aan dat hij nog weleens wil reageren als er weer eens onterecht commentaar gegeven wordt.
Persoonlijke inkijk
Karakter?
Guus: eerlijk, open, direct, zorgzaam, luistert niet alleen goed naar familie maar ook naar vrienden.
Raúl: impulsief, heel sociaal en zorgzaam naar iedereen.
Alejandro: stabiel, onverstoorbaar, zorgzaam, is een leider, zelfdiscipline.
Levensmotto?
Guus: pluk de dag, probeer iedere dag weer te genieten.
Raúl: hard werken wordt beloond.
Alejandro: samen sta je sterker.
Bewondering voor?
Guus: mijn jongens!
Raúl: mijn vader.
Alejandro: Steven Gerrard, blijft zijn club trouw en dat is op ons ook van toepassing.
Slechte eigenschap?
Guus: onhandig, daarna ongeduldig, waarop Alejandro aangeeft dat zijn vaders weekendmodus toch altijd ‘geduldig’ is. Waarvan akte!
Raúl: eigenwijs, en op het veld ben ik licht ontvlambaar.
Alejandro: ik kom bijna altijd te laat.
Angst voor?
Guus: om ernstig ziek te worden.
Raúl: dat ik nooit meer zou kunnen voetballen en dat er iets met Alejandro gebeurt.
Alejandro: dat er iets met familie en vrienden gebeurt.
Ambities?
Guus: ik ben tevreden met wat ik heb en met wat ik kan doen, en ik koester dat.
Raúl: de studie zo snel mogelijk afmaken en daarna werken om te leven.
Alejandro: mezelf elke dag blijven ontwikkelen, op alle gebieden.
Bioscoop, avondje stappen of etentje?
Guus: etentje.
Raúl: bioscoop, dan etentje, en dan avondje stappen.
Alejandro: etentje.
Bier, water of wijntje?
Guus: wijntje.
Raúl: water.
Alejandro: bij etentje een wijntje en biertje bij het stappen.
Andere hobby’s?
Guus: lezen en fietsen.
Raúl: fitnessen, stedentrips, en tijdens vakantie reizen.
Alejandro: fitnessen, tennissen, reizen, etentjes, bioscoop en werk.
Waar zien we jullie over 10 jaar?
Guus: bij SVN en natuurlijk als grensrechter, misschien vlag ik ooit nog bij mijn kleinkinderen.
Raúl: uiteraard nog steeds bij SVN, en dan ben ik registeraccountant, en heb ik huisje, tuintje, beestje en 2 kids.
Alejandro: aan het werk als registeraccountant, het liefst in het buitenland, en veel van de wereld gezien.
Beschuitje eten met?
Guus: met mijn kleinkinderen.
Raúl: met Christiano Ronaldo, om eens een dag uit zijn leven mee te maken.
Alejandro: met mijn vriendin.
Andere verenigingen
Aan het einde van het gesprek komen de favoriete verenigingen nog even ter sprake. Duidelijk op plaats één staat SVN.
Raúl: “Bij deze vereniging ben ik opgegroeid, hier is alles prima verzorgd. Ik voetbal hier vanaf mijn jeugd, en heb zelfs landelijk met de jeugd gespeeld. Ik blijf altijd bij SVN en zoals ik al eerder heb gezegd: SVN is een grote familie.
En ook Roda JC, dat is me met de paplepel ingegeven. Van kinds af aan ging ik met mijn vader hand-in-hand naar Roda JC. Ik heb 15 jaar een seizoenkaart gehad.”
Alejandro: “Ik sluit mij hierbij aan. Ik vind het altijd mooi dat als je het sportpark binnen loopt iedereen je kent en ook groet. En het voetballen met vrienden. Maar daarnaast ben ik ook fan van Liverpool en Roda JC.”
Vader Guus is ook nog een tijdje vervangend clubarts geweest van Roda JC, in het seizoen 1995-1996, en hij herinnert zich nog vele anekdotes en verhalen over zijn bezoeken in de kleedkamer van Roda JC na de wedstrijden.
We maakten tijdens dit gesprek kennis met familieleden die elkaar waarderen en respecteren, een drie-eenheid met een duidelijke visie op het leven.
Of zoals vader Guus aan het slot aangeeft: “Ik ben trots op mijn zonen, hun studie, werk, partners en sport.”
Kortom, een goed stel!